vrijdag 6 juli 2012

Rustig

Soms zijn er dagen dat er heel wat verteld kan worden en soms zijn er dagen dat er niets te vertellen valt. En vandaag is het zo'n dag dat er niets te vermelden is. Tussen het nachtelijk werken door proberen manlief en ik zo veel mogelijk van het warme weer te genieten. Wat heel erg leuk van pensioen en onregelmatig werk is, is dat je zo maar door de week het plan op kan vatten om naar je broer en voor mij liefhebbende zwager te gaan op een woensdag middag. Hij is namelijk onderwijzer en dus op de woensdag middag vrij. En ook daar kan je de honderdduizend wybertjes aan elkaar naaien. En dat heb ik dus gedaan. Een aantal dan.

1 opmerking: