Allemaal lichtjes

Alweer de laatste dagen van 2014. Wat gaat de tijd toch snel. De kortste dag hebben we alweer gehad. 

En dan is het Kerst. En iedereen wil ik ook graag het onderstaande wensen.

Een witte Kerst zit er niet in. Maar de donkere dagen zijn er wel degelijk.

En daar zijn gelukkig lichtjes voor. Oh, wat houd ik ervan, kaarslichtjes (lampjes) Eerst de kerstboompjes voor de ramen van ons huisje.

Daarna de kerstboom, nog steeds een echte.

De Kerststal, die we al jaren bezitten. 

Elk jaar een beeldje bijkopen. Net zolang totdat het kompleet was. Ik spaarde er zelfs A.H zegeltjes voor. Dat was het spaarpotje. Maar na al die jaren vinden we het nog steeds erg mooi.

Het is ook de kern van Kerstmis. Vaak wordt het vergeten wat Kerst eigenlijk is. Daarom staat de stal ook op een niet over het hoofd te ziene plaats.

Tja en dan onze nieuwe lichtjes van de laatste jaren. Ook hier wordt voor gespaard. En manlief is in december jarig en wordt als een kind zo blij van een nieuw huisje of popje als cadeautje. 

Wat ook al jaren een traditie is is bakken van de Kersttulbanden. Dit jaar heb ik er vier gebakken, drie worden er weggegeven en eentje eten we zelf op. Sinds kort heb ik Nordic Ware bakvormen. En die bakken toch. Het kost dan wel een beetje maar dan heb je ook wat.

En lekker ruiken dat het doet. Naar rum en kruiden, hmm. 

Dit jaar mag ik weer koken en bakken. De eerste Kerstdag zijn we met z'n achten. Dochterlief met schoonzoonlief, zoonlief2 met schoondochterlief2, zwagerlief en schoonzuslief. Zoonlief1 met schoondochterlief1 willen graag in hun nieuwe huis Kerst vieren. Groot gelijk hebben ze als ze dat graag willen. 

Bij ons zijn geen verplichtingen wat feestdagen betreft. Wil men komen, fijn en gezellig. Wil men graag thuisblijven of naar iemand anders, ook prima. 

En heb ik gasten dan geniet ik wel erg. Koken en bakken en liefst voor heel veel mensen dan ben ik als een kind zo blij.

Tussen het koken en bakken door is deze quilt in de wasmachine beland. Want hij is klaar, af, fini, finish. 

Nu mag hij mee met schoondochterlief2 . Ze kan hem gelijk meenemen. Misschien gaat het toch nog koud worden.

Balen

Kennen jullie de mop van de man die uitgebreid zijn verjaardag wilde vieren? Nou, die ging niet door.

Manlief ligt in bed samen 

met dit kuurtje. Een beginnende longontsteking gooide roet in het eten. Letterlijk en figuurlijk. Gelukkig waren we er bijtijds bij. Zowel voor hem als voor de laatste bederflijke boodschappen. Wat er al in huis was kon in de vriezer of de kelderkast. Gelukkig gaat het de goede kant op, en dat is toch het belangrijkste. De verjaardag gaan we een ander keertje vieren. 

En inplaats van koken en bakken ben ik verder gegaan met de pronkrol.

Vooral ruitveranderen was leuk. Dat is zo lang geleden dat ik dat gedaan had. En de effecten zijn zo leuk.

Nu de zoompjes maken en de breiwerkjes op lapjes naaien. Volgende maand maar weer twee nieuwe deelltjes bestellen.

Laatste loodjes

Dat geldt voor twee dingen. 

Quilt is klaar met quilten. Alleen de bies nog. Maar dat zal wel volgende week worden voordat ik eraan toe kom. Dus dat is laatste loodje 1.

Om niet met lege handen te zitten is de pronkrol weer uit de doos. Vierkanten breien om precies te zijn.

Droppot bij de hand. Nog wat naweetjes van een hele irritante droge kriebelhoest waarbij je je ook niet lekker bijvoelt. Nu heeft manlief er last van. Nu hij dat toch moet krijgen is het maar goed dat het nu is. A.s zaterdag is hij jarig. 

Deze krat (en nog meer) moet leeggekookt en gebakken worden. Onze verjaardagen zijn gelijk familiereunietjes en zodoende zijn er dan 21 eters en drinkers. Een heel gezellig vol huisje hebben we dan. Van onze slaapkamer gaan we een buffetkamer maken. Allemaal zelfbediening want ik sta te koken of eigenlijk op te warmen op dit fornuis.

En voor dat fornuis zijn het ook de laatste loodjes. Volgende maand wordt hij ingeruild voor dit exemplaar

Mijn droom, al heel en heel lang. En ik hoop dat ik er nog heel lang heel veel op mag koken (6 pitten) en bakken (4 ovens) . 

Een beetje saai

Dat heb ik nu altijd met quilten. Het duurt even voordat ik er aan ga beginnen, maar dan......... Ik kan niet meer stoppen. Het moet af! Heel fanatiek ga ik door. En het schiet op, bijna klaar. 

Eventjes weg

Van alle moeten en moetjes. Zoonlief-2 is met zijn lief een paar daagjes weg en heeft dit uitzicht.

                        

                           

En wij mogen op deze twee passen. 

Mevrouw en meneer vinden het maar zo, zo en denken ons bang te maken. Ja, ja wat we niet zien dat is er wel en dat bewijst deze foto. 

Helaas voor ze zijn we niet gillend weggerend. We hebben zelfs heerlijk geslapen. Langzaam breekt het ijs en mevrouw heeft zelfs aangegeven dat ze ook quilten wil leren.

                                          

En dat ze er eentje wil maken voor meneer.

                     

Het voordeel van ergens anders zijn is dat je een ander uitgangspunt heb om wat te zien. Nu zitten we met de trein maar 10 minuten van Rotterdam vandaan. Leuk om naar de Markthal te gaan. En echt, als je van koken en lekker eten houdt dan kan je er uren zoetbrengen. Al is het alleen maar het aanschouwen van de wanden en het plafond. 

                                             

En dit is geen hamburger van een bekende keten.

                                        

En dat proef je. De meerprijs hadden we er echt voor over.

Natuurlijk werd het mandje ook gevuld. Varkenswangetjes, zo lekker, en wat van de poelier. Maar dat ligt al in de vriezer. Het zuurdezembrood is erg lekker, de oude Rottedammer wacht nog op een glaasje port. 

Vanavond gaan we deze groente eten.

                 

Dit is een kruising van spruitjes met boerenkool. En ze zien er zo schattig uit. Ik ben benieuwd.

Nog steeds genieten

En dat hebben we gedaan. Jammer genoeg was dat overdag niet mogelijk, de plicht riep. Maar het maakt toch een verschil. Koude nachten of zachte nachten. Gisteren moesten we cadeautjes gaan kopen en dan is het toch heerlijk om nog een terrasje te kunnen pakken.

                                    

Zou het nu echt de laatste keer zijn? Diep in mijn hart vind ik het heerlijk zo. Nu is het niet erg dat het vroeg donker is. Je kan gewoon zo naar buiten lopen. Geen kille, druilerige tot op het bot verkleumende ( al staat de kachel aan ) dagen. 

Ik heb ook zo'n donkerbruin vermoeden dat de dames het ook niet zo erg vinden. Want ze zien er niet uit. Het lijkt mij ook behoorlijk onbehagelijk als je er zo triest uit ziet

                                

Maar als de koude dagen komen!

                       

Ta, ta, ta, da.

Bijnaaaaa klaar. Alleen nog tegenzomen en wassen. Heerlijk warm is tie. Dat voelde je al met het breien als het op je schoot lag.

En dan is het tasje helemaal af, tasje voor dochterlief bijna.

                                                                        

                                                                              

En de pronklap schiet ook op. Zo nu en dan zit er een beetje " eigen" in. Een ander kleurtje, een fout die wat mij betreft kan blijven zitten omdat het wel goed is zo. 

                        

Deze moeten nog. Dan ga ik het vervolg weer bestellen.

Het zijn leuke handzame werkjes op mijn werk.

Genieten

Wat is het toch een heerlijke nazomer. Nog steeds kunnen we buiten zitten.  Nou ja, buiten zitten. Gelukkig kon ik het de laatste dagen wel.  Al weer lag ik met koorts in de lappenmand. Maar blij toe, de oorzaak is gevonden. Normaal gesproken zijn er vervelende klachten. Niets van dit alles. Dus een stevige antibioticakuur en hopende dat het over is.

Zodra het weer wat beter ging lekker op bed wat borduren. 

Het tasje is wat kruisjes betreft klaar. De voering is uitgezocht.

                

En laat ik nu net genoeg band over houden om er nog een te maken. En nu in de kleurtjes die dochterlief mooi vindt.

                 

Ik kan niet verder, garen is op. Maar daar gaat voor gezorgd worden. Ik vind het altijd zo leuk dat het door kleur het een heel andere uitstraling krijgt.

Wat ik ook nog wilde laten zien is The Englisch Whitework Sampler waarmee ik in het voorjaar bezig was. Deze is al een poosje af en ligt nu in de erfkist. En ik ben er erg blij mee.

                           

Eng

Omdat het er vandaag erg herfstig uitziet heb ik me maar eens vermand om te gaan knippen in breiwerk. Als ik me wil koesteren in de warmte van de schaapjes dan moet ik dat snel gaan doen. Maar eng dat ik het vind. 

Eerst goed af zigzaggen. Veel en vaak op internet gekeken of het toch echt zo gaat zoals ik denk. Ja, het klopt. Achter de naaimachine en rausen maar.

                       

Schaar en bij en knippen maar.

            

En klaar. Is dat nu alles? Is hier het spreekwoord: Een mens lijdt het meest door de dingen die hij vreest van toepassing? Nu zo erg was dat ook weer niet maar de volgende keer is de stap wel een stuk kleiner.

                   

Het volgende is om een heeeeeeeeeeeeleboel steken te gaan opnemen. Ook dat is een mooi werkje voor de nacht.

Het tasje vordert gestaag. Ik pak het regelmatig op. En de bedoeling om mijn eerste werknachtje ermee te vullen lukte niet. Het was een drukke en rommelige nacht. Maar ja, je komt er tenslotte om te werken. 

                                         

Daar ben ik weer

Vakantie is hoofd leeg maken en dat is goed gelukt! Ik heb er weer zin in. Vandaag na vier weken ga ik weer een nachtje werken. 

Ineens had ik geen fut meer om te bloggen. Heel veel stond op de automatische piloot en daar bij kwam bij dat ik heel veel en vaak moest invallen op het werk en dat toch wel meer inpact had dan ik wenste. 

Maar goed, ik hoop dat er aan oplossingen gewerkt is in die vier weken. We zullen het zien.

Maar stil gezeten heb ik gelukkig niet. 

Bijvoorbeeld de pruimenboom. 

                              

Dit jaar weer een enorme oogst. Ook de mannen van dochterlief waren er blij mee.

                                 

                                 

De oven heeft weer gewerkt 

En de potten zijn weer gevuld met jam en chutney.

Dit jaar zijn we naar Italië geweest. Twee weekjes om precies te zijn. Het was voor ons de eerste keer dus een beetje spannend. 

We hadden een appartementje gehuurd bij particulieren en het bleek in een gehuchtje te zijn van 15 bewoners. En verscholen in de bergen.

Het was er heel heel rustig maar met leefgeluiden. Ook wel eens op z'n Italiaans. Elke dag de was aan de lijn en op een gegeven moment ben ik daar ook maar aan mee gaan doen. De eigenaren van het huisje waren ontzettend vriendelijk en behulpzaam. 

Veel weggeweest zijn we niet. En eerlijk gezegd hadden we er ook niet zo veel behoefte aan. Lucca was ongeveer een uurtje rijden en daar zijn we wel twee maal geweest. Er was zoveel te zien dat we er nog niet uitgekeken zijn. En wie weet komt het er nog eens van om er weer eens naar toe te gaan.

Vaak zat ik op het balkon te borduren. Dit jaar kleine werkjes opgezocht. Het was een prima mogelijkheid om de pronkrol van Jookie te bestellen. En precies in die twee weken heb ik de eerste vijf lapjes kunnen maken

                              

Na thuis komst had ik nog 1 week vrij. Heerlijk weer was het nog en daar hebbben we uitgebreid van geprofiteerd. En heel verstandig geweest vind ik zelf. Namelijk voorbereidingen getroffen voor de winter. 

                             

 Juist ja, quilttoppen voorbereiden om te quilten. Omdat ik niet meer op mijn knietjes kan heb ik het geprobeerd op een tafel. Eerst een kleine en daarna een grotere. En ik ben niet ontevreden.

                            

Beiden liggen nu klaar in de mand te wachten op de koude nachten van mijn werk.

En ik ben heel tevreden met mezelf dat ik eens een keertje verstandig ben (hi,hi). Ben beniewd hoe lang dat duurt.

Voor vannacht heb ik een ander klein borduurwerkje. Het tasje van Jeanny Cobben.