vrijdag 26 juni 2015

Alles gaat gewoon door

Eindelijk, buiten leven. En de vooruitzichten zijn goed, misschien weer tegoed. Maar mij hoor je niet klagen.

                                            

                                                Alle deuren open, heerlijk

Ik mis wel het gekwetter van de jonge meesjes in de mezenpot. Ze zijn uitgevlogen op één na. Met het schoonmaken ontdekte we een lijkje helemaal onder het eigenlijke nestje gestopt. Op zich prachtig dat een probleem zo wordt opgelost. We hebben het netjes begraven, in de kliko is voor mij geen optie.

De krenteboompjes in de voortuin dragen al besjes. Zo krijgen we ook bezoek van houtduiven. Het is een kunst hoor om op de dunne doorbuigende takjes te blijven.

                                   


                                   

                                   

En we hadden bezoek van een kolibrievlinder. In eerste instantie lijkt het ook echt op een kolibrie. In Frankrijk had ik ze al eens gezien, hier nog nooit al schijnen ze regelmatig voor te komen. 
Maar wat een sneheid met die vleugeltjes. Je zou er moe van worden.

                                    

                                   

                                   

En ere wie ere toekomt: manlief heeft deze bovenstaande foto's gemaakt. 

De lieveheersbeestjes zijn ook uitgevlogen. De muur is weer wit.

                                   

Wat ben ik blij dat we de tuin zo hebben laten aanleggen dat er hele nieuwe biothoopjes ontstaan. 
Nieuwe generaties en voorbereidingen voor de winter, het blijft facineren.

Tja, de winter en voorbereiden hierop. Het leek wel of er lijm aan mijn vingers zat en een motortje in mijn handen. 

                                                   

Alleen de mouwen nog. Ook die worden eraan gebreid. Wel even wat rekenwerk verrichten. In weze ga je terug uit. En aangezien ik niet uitblink in logisch rekenen gaat er wel een uurtje aan gespandeerd worden. Ik snap heel goed hoe het moet maar dan ben ik ineens de draad kwijt. Manlief heeft altijd in de cijfers gezeten en zo nu en dan vertelde hij erover. Maar hij kon het net zo goed niet doen, ik snapte er niets van. Bij mij is 1+1=2 en niet van 1+1 en daarvan een derde deel  met vermenigvulgiging van 4 en dan toch nog uit komen op 2. Reken het niet na want het is maar een idee hoe de uitleg gaat.
Wat ik niet begrijp waarom we ineens plat gingen breien. Rond breien is zo veel makkelijker, tenminste dat is mijn ervaring, en er hoeft ook niets in elkaar genaaid te worden. Alleen draadjes afhechten en klaar. 

De post bracht ook nog iets. Een vervolg op de Pronkrol en de eerste voorbereiding op de vakantie in september.

                                                      
  
   

maandag 15 juni 2015

Geboorte

Laatst schreef ik nog dat ik, ondanks veel lieveheerspoppen, nog nooit er één uit zien kruipen. En zowaar is het gisteren gelukt.
Nog heel veel popppen zien er zo uit.

                            

Best wel creepy. Foto is niet zo mooi geworden maar het lukte niet beter.

Op de witte muur was beweging zichtbaar. Er was een bevalling aan de gang.

                                        

Duidelijk een stuitligging. Na wat gewurm en getrappel was een nieuw lieveheersbeestje geboren.

                          

                          

Het kleurtje moet nog komen, is nu nog wat bleekjes. Evenzo de stippen. Op naar de luizen en later weer zorgen voor een nieuwe generatie.

Met het goede weer maar veel wind wil ik toch wel graag buiten zijn. Naaien met lapjes is geen optie en daarom toch maar de trui voor manlief opgezet.
In de auto richting Groningen (boekpresentatie Vrouwen met Autisme) heb ik een proelapje zitten breien. Proeflapjes breien zijn een noodzakelijk kwaad. Niet leuk dus, maar wel raadzaam.

                                          

Vlakbij Groningen was het klaar. Mijn tijd dus nuttig besteed.

Deze trui gaat het worden. Hij is niet moeilijk dus het moet lukken om hem in een redelijke tijd af te krijgen.

                                          

                            

donderdag 11 juni 2015

In de ban

Ik wil verstandig zijn! Onbegonnen werk zou dochterlief zeggen. En zoals een goede moeder betaamt luistert ze naar haar kinderen (als het uitkomt). En in dit geval is onverstandig zijn niet zo'n grote ramp.
Ik heb alleen medelijden met degene die ooit mijn erfenis moet opruimen. Ik zie ze al boven op de grond zitten en zeggen: wat heeft ze toch veeeeeeeel boeken en heeeeeeel veel handwerkmateriaal. Wat moeten we hier mee! Maar ik hoop dat het nog heel erg lang gaat duren voordat het zover is. Zo kan ik ook nog heel erg lang genieten van mijn vergaarde spulletjes.

Vanmorgen kwam er een pakje met de bestelde wol.
                                        
                             

Mooie 17 blauwe bolletjes wol. Ruim voldoende om rustig een trui te breien. Ach, en als er een bolletje over blijft komt daar te zijner tijd wel een bestemming voor. Van de week maar een op mijn gemakje rekenen en tekenen.

En dan komt het. Ineens ben ik in de ban van visserstruien. Ik vind het dan heerlijk om te gaan googelen op mijn I-pad en zo kom ik op de side van http://www.tikkeltjezeeuws.nl/ . Laten ze daar nu ook een boek gaan uitgeven over Zeeuwse visserstruien!
                                 

                                            
 
 
En ik heb het besteld voordat ik me kon bedenken van :zal ik............ . Volgende week komt het uit. Jippie, alweer een pakje. 
Al verder googelend kwam ik tot de ontdekking dat Visserstruien deel 2 in aantocht is.  
Gaat op mijn verlanglijstje want het komt pas half augustus uit. Ik ga het zeker bestellen. 


                                            

Nu heb ik vanuit mijn voorraad boeken het boek Nederlandse Visserstruien geplukt en ga me de komende tijd op de geschiedenis storten. Want die honger blijft gelukkig ook. Lezen over traditie en ontwikkeling, heerlijk gewoon.

                                             


O ja, samen met manlief hebben we heel verstandig een datum geprikt om naar het Maritiem Museum in Rotterdam te gaan. Vanaf eind juni is er een tentoonstelling over de truien uit boek 1 en boek 2. Ik duik in de truien en er zal voor manlief, naar ik vermoed, nog genoeg andere dingen overblijven om te bekijken.
                                     

maandag 8 juni 2015

Nog niet klaar

Met vertellen.

Wat stond de tuin er mooi bij toen we thuis kwamen. Met het jaar wordt het voller, groener en kleuriger. De haag is nu al zo vol dat er geen inkijk meer is.


 
                                                        

 Manlief is hier bezig om een blauwe regen te zetten. Dat is zo'n beetje mijn laatste wens wat planten betreft. O ja, er zijn nog zo veel mooie plantjes maar niet alles doet het zo goed als ik zou willen en zo langzamerhand is er bijna geen grond meer te zien. En dat was nu net de bedoeling. 

 

Het huisje is na een jaar van afwezigheid gelukkig weer bewoond. Er worden steeds grotere prooien aangevlogen en sinds gisteren piept het ook. Het interesseert de ouders totaal niet of we in de buurt zijn. Manlief was met het plantenrek bezig, maar er werd gevoederd.

                                                   En dat dit monster.

                               


                                        

Dit is de hazelaar, en die zit er vol mee. We zijn er heel erg blij mee. Wie ze niet kent: het zijn de larven van het lieveheersbeestje en de moordenaars van luizen. Inderdaad er is geen luis te bekennen zelfs niet in de pruimenboom. Op de witte muur zitten nu wel kleine drolletjes maar dat zijn of worden de poppen. Na de transformatie kruipen daar de lieveheersbeestjes uit. Jammer genoeg heb ik dat nog nooit zien gebeuren.

                                          

Zo, en nu gaan we weer over op het frotten. Tenslotte is het een blog die daar over gaat. Maaaaar, niets is zo fijn om in een fijne tuin te zitten, genietend van alles om je heen en dan wat steekjes te pikken.

Nog even terug naar Holten. Neeflief2 nam nog een verrassing mee. Dat moest hij meenemen van zijn moeder. Mijn zuslief dus. Ik wist al dat er wat aan zat te komen. Zuslief is niet zo heel erg sterk in leuke geheimpjes en verrassinkjes te bewaren. Dat was vroeger al. Zo had ik weer voorpret. Want pakjes............ Het was een hele leuke verrassing.

                                          

Een heel mooi boek over quilts van oud beddegoed maar ook van oude stof die bedoeld was voor beddegoed. En dat past heel goed in mijn straatje, het geeft weer zoveel ideeën en plannetjes. Nu heb ik dan wel geen oud beddegoed maar wel oude overhemden. En zo'n boek zet je op een goed spoor. Het is ook heel leuk om te lezen waar de stof vandaan kwam.

Dus eerst lapje en mapje af.


Toch wil ik eerst nog een Ufo afmaken en om in de sfeer te blijven is het deze geworden.

 

Het wordt niet zo kleurrijk. Ik wilde het eens wat rustiger.

                                                      

Ik ga dus nu afsluiten en mijn machientje pakken. Want daar heb ik zin in.

vrijdag 5 juni 2015

Vervolg

Ik was nog niet helemaal klaar met vertellen.

Holten ligt gelukkig dicht bij Zutphen en Deventer. Hoogste tijd om deze twee handelssteden weer eens te bezoeken.
En er is handel bedreven. Dat kan ook niet anders bij Petra Prins.

                           

Manlief, dochter- en schoonzoonlief heb ik verbannen om iets eet en drinkbaars te gaan zoeken. En dat werd met alle liefde gedaan. Dan kon ik tenminste rustig kijken, voelen, ohen en ahen en bijkletsen.
Uiteraard was ik niet alleen daarvoor, ik wilde ook gewoon wat kopen. 
Het prachtige (dat vind ik) Palpamore panel lag al op mij te wachten.

                                            

Nog een paar lapjes er bij en ik was blij en tevreden.

                       

Kortom een gelukkig mens.

Daags daarna is de economie van Deventer een beetje geholpen.
Zittend op een terrasje met een broodje rosbief en uitzicht op de plantenafdeling van de markt,

                       

was ik een nieuw breiboek aan het doorbladeren. Eindelijk aangeschaft!
Je kent dat wel: zal ik het kopen? Ja maar ik heb al zo veel. Zal ik het niet kopen. Ja maar, dan krijg je er spijt van. En ik wil dus duidelijk geen spijt hebben dus gekocht.

                                         

Even later liepen we door de kleine straatjes, en ik moet eerlijk zeggen: Deventer is weer gezellig aan het worden, lopen we langs

                                

Wat een gezelige, ruime en lichte breiwinkel is dat.

                              
   
Allemaal zomermaterialen en kleurtjes. Mijn dochterlief zou zeggen dat ze ervan gaat "fiepen". Zegt manlief ineens dat hij wel zo'n trui uit dat boek wil hebben. En zoiets laat ik me geen twee keer zeggen. Hij naar boven, daar waren de winterwollen. Met drie bollen weer naar beneden en gezamelijk gekozen. Ik blij, want dit soort truien zijn tijdloos zodat er geen tijdsdruk achter zit. Hij blij omdat ik weer voor hem ga breien.
En nu dus wachten op een pakje. Er waren niet genoeg bollen in voorraad, logisch want het is bijna zomer. Maar op pakjes wachten is leuk, dat noemt men voorpret.

                            

Tijdens het wachten kan ik mooi dit lapje van de Pronkrol afmaken. 

woensdag 3 juni 2015

Een weekje weggeweest.

Of eigenlijk 10 dagen. 
Ons jaarlijks weekje Holten zit er alweer op. Het was als vanouds, heel gezellig, heel druk, grote hoeveelheden eten en drinken ( in totaal 14 personen). Al wordt dat laatste al wat minder. Ze worden ouder en dan bedoel ik " de jeugd". De oudste is 35 en de jongste wordt volgende maand 20. 

                         

Frites met shoarma.


                                                                             De barbecue

                                                

Als toetje ging dit pak vla mee met een fikse waarschuwing op de verpakking

 

                                                         

Ik snap deze opmerking best wel want als fabrikant moet je je tegenwoordig heel goed indekken. Inderdaad er zit iets van 0,2 %  echte rum in.

En Eerste Pinksterdag was wat weer betreft uniek. Wat een prachtig weer hadden we allemaal. Heel stiekempjes vermoed ik dat er voor gezorgd is dat het we het zo troffen.

De meiden hadden een High-tea verzorgd. Dat is een hele nieuwe traditie geworden. Ieder maakt wat

 
                 Bijvoorbeeld deze krokodil ( met prooi)

                                    
Drie soorten zelfgebakken Brownies, één glutenvrij, één kippeneivrij en één gewone. 
En alle drie waren ze heerlijk. Een zelfgebakken cake. Sandwiches en nog veel meer.

Rondom het huisje had er wel een flinke kaalslag plaatsgevonden. Eens in de zoveel jaar moet het gewoon gebeuren. Maar wat een uitzicht hebben we dan.

                                      

Op de dinsdag zijn alle neefjes- en nichtjeslief weer vertrokken en ons kroost blijft nog tot vrijdag. En als zij vertrokken zijn hebben wij nog een weekendje om na te genieten en uit te rusten.

Ennnnn een weekje weg is ook ergens anders goed voor. 
Mijn gebreide deken is ineens af. De vriendin van neeflief1 houd ook van frotten. En zo zaten wij gezellig met z'n tweetjes iets af te maken. Zij maakt hele andere dingen. Met de hand versiert ze dit soort tassen in allerlei kleurtjes en aparte bandjes.


Dit zijn tassen onder haar eigen label en ik heb al meer leuke dingen gezien. Ze is erg geinteresseerd in wat ik allemaal doe, vooral de oude technieken. Zo hadden we dus gesprekstof genoeg.

                                           

Tadadada!! Helemaal af!