woensdag 24 september 2014

Eng

Omdat het er vandaag erg herfstig uitziet heb ik me maar eens vermand om te gaan knippen in breiwerk. Als ik me wil koesteren in de warmte van de schaapjes dan moet ik dat snel gaan doen. Maar eng dat ik het vind. 

Eerst goed af zigzaggen. Veel en vaak op internet gekeken of het toch echt zo gaat zoals ik denk. Ja, het klopt. Achter de naaimachine en rausen maar.

                       

Schaar en bij en knippen maar.

            

En klaar. Is dat nu alles? Is hier het spreekwoord: Een mens lijdt het meest door de dingen die hij vreest van toepassing? Nu zo erg was dat ook weer niet maar de volgende keer is de stap wel een stuk kleiner.

                   

Het volgende is om een heeeeeeeeeeeeleboel steken te gaan opnemen. Ook dat is een mooi werkje voor de nacht.

Het tasje vordert gestaag. Ik pak het regelmatig op. En de bedoeling om mijn eerste werknachtje ermee te vullen lukte niet. Het was een drukke en rommelige nacht. Maar ja, je komt er tenslotte om te werken. 

                                         

maandag 22 september 2014

Daar ben ik weer

Vakantie is hoofd leeg maken en dat is goed gelukt! Ik heb er weer zin in. Vandaag na vier weken ga ik weer een nachtje werken. 
Ineens had ik geen fut meer om te bloggen. Heel veel stond op de automatische piloot en daar bij kwam bij dat ik heel veel en vaak moest invallen op het werk en dat toch wel meer inpact had dan ik wenste. 
Maar goed, ik hoop dat er aan oplossingen gewerkt is in die vier weken. We zullen het zien.
Maar stil gezeten heb ik gelukkig niet. 
Bijvoorbeeld de pruimenboom. 
                              
Dit jaar weer een enorme oogst. Ook de mannen van dochterlief waren er blij mee.
                                 
                                 

De oven heeft weer gewerkt 

En de potten zijn weer gevuld met jam en chutney.

Dit jaar zijn we naar ItaliĆ« geweest. Twee weekjes om precies te zijn. Het was voor ons de eerste keer dus een beetje spannend. 
We hadden een appartementje gehuurd bij particulieren en het bleek in een gehuchtje te zijn van 15 bewoners. En verscholen in de bergen.


Het was er heel heel rustig maar met leefgeluiden. Ook wel eens op z'n Italiaans. Elke dag de was aan de lijn en op een gegeven moment ben ik daar ook maar aan mee gaan doen. De eigenaren van het huisje waren ontzettend vriendelijk en behulpzaam. 
Veel weggeweest zijn we niet. En eerlijk gezegd hadden we er ook niet zo veel behoefte aan. Lucca was ongeveer een uurtje rijden en daar zijn we wel twee maal geweest. Er was zoveel te zien dat we er nog niet uitgekeken zijn. En wie weet komt het er nog eens van om er weer eens naar toe te gaan.

Vaak zat ik op het balkon te borduren. Dit jaar kleine werkjes opgezocht. Het was een prima mogelijkheid om de pronkrol van Jookie te bestellen. En precies in die twee weken heb ik de eerste vijf lapjes kunnen maken
                              

Na thuis komst had ik nog 1 week vrij. Heerlijk weer was het nog en daar hebbben we uitgebreid van geprofiteerd. En heel verstandig geweest vind ik zelf. Namelijk voorbereidingen getroffen voor de winter. 
                             
 Juist ja, quilttoppen voorbereiden om te quilten. Omdat ik niet meer op mijn knietjes kan heb ik het geprobeerd op een tafel. Eerst een kleine en daarna een grotere. En ik ben niet ontevreden.
                            

Beiden liggen nu klaar in de mand te wachten op de koude nachten van mijn werk.
En ik ben heel tevreden met mezelf dat ik eens een keertje verstandig ben (hi,hi). Ben beniewd hoe lang dat duurt.

Voor vannacht heb ik een ander klein borduurwerkje. Het tasje van Jeanny Cobben.