Midzomernacht

Het is nu 22.15 u en vijf minuten geleden zag het er nog zo uit.

                                          

En de temperatuur is hoog.

                                                      

Het belooft een warme klamme nacht te worden.

Eindelijk! Ik loop al jaren te mopperen dat het op de langste dag van het jaar altijd regent en vroeg donker is. 

En ik geniet van de vogels die nu nog fluiten, Adèle die in de deuropening van de openslaande deuren zit.

                                                   

En overdag van mevr. Kip die ook de koelte zoekt.

                                                   

Ze komt hele verhalen vertellen. Het heeft geen zin om haar in de ren te zetten. Ze vliegt er steeds overheen maar ook weer terug dus zetten we het hek maar open. Kost wat minder energie want ze is al oud. Sinds haar medezusters niet meer leven is zij gaan leven, ze was de laagste in rang. Volgens mij heeft ze vaak zitten gniffelen van " mijn tijd komt nog wel" . En 's avonds gaat ze weer keurig naar haar huis terug.

Overdag als het heel erg warm is dan zit ik binnen te naaien. En ik ben zo blij met mijn nieuwe lockmachine. Het eerste broekje voor onze kleindochter is al klaar. 

                                                     

En ik heb iets voor mijzelf genaaid. Het is ook nog gelukt en het staat ook nog.

                                                      

Ik had vroeger nog wel eens ruzie met mijn zelfgemaakte kleding. Ritsen inzetten, een drama. Maar ach, je wordt ouder en wijzer. En daar blijf ik bij, goed materiaal is het halve werk. 

Als ik buiten zit borduur ik.

                                      

Omdat allebei de naaimachines beneden staan op " gelukkig" een grote tafel wil ik mooie hoezen maken. Er borrelt van alles in mij op om er iets van te maken en een onderdeel is borduurwerk uit dit boek.

                                       

Gaandeweg zal het wel vorm krijgen. 

Veel meer kan ik toch nog niet doen. Al gaat het wat lopen betreft steeds beter. Heel, heel langzaam, stapje voor stapje. En zolang het zo gaat zal het echt wel beter worden. 

Het " Nieuwe Jaar "

Zo, we zijn terug uit Holten. En het was weer een fijne tijd. Eén maal per jaar leven in Landleven is zo mooi.

                                       

Het uitzicht vanuit het huisje. Ik kan er zo van genieten, zelfs als het regent. Volgend jaar is al weer vastgelegd.

De weergoden waren ons wat beter gezind dan de afgelopen jaren. Zo nu en dan onder moeders paraplu zodat het spel niet nat zou worden.

                                                      

Maar dat was ook alle nattigheid tijdens het neven- en nichten weekend. 

Ze worden groot, het grut. Manlief en ik mochten niet veel meer doen. En dat kon ik ook niet.

                                                       

Voetje op een omgekeerde bierkrat, kussen erop, handwerkje bij de hand. Zo werd moeders geparkeerd.

Dus nu gaan we over op de orde van de dag. Volgend jaar gaat als alles goed gaat, de nieuwe generatie mee. Ze is alvast al voorzien van een bord, beker, slab, bal van

                                    

Een cadeautje van de neven en nichten. Met andere woorden: de traditie wordt voortgezet.

Het jaar is weer om

Zoals ik wel eens vermeld heb Oud en Nieuw bij ons niet het inluiden van het nieuwe jaar maar Pinsteren in Holten. En we gaan weer.

Het is ook weer een poosje geleden dat ik wat geschreven heb. De laatste weken vielen erg tegen wat betreft mijn enkel. De genezing stagneert, het gaat niet zo vlot als zou moeten. De klachten lijken op p.d. Heel langzaam gaat het beter maar onder ons gezegd ben ik het spuug zat. 

Dus ik maak nog gebruik van een

                                          

                                                 (plaatje van internet geplukt)

Ach in Holten zullen er ook wel rolstoelen zijn, toch. Toen ik mijn enkel 19 jaar geleden had gebroken zaten we voor het zelfde probleem. Waar laten we de bagage als de rolstoel meegaat of waar laten we de rolstoel als de bagage meegaat. Geen probleem. Thuiszorgorganisatie in Holten gebeld: natuurlijk mevrouw, we zetten een rolstoel voor u klaar.  

Gaan we dus nu ook doen. Thuiszorgorganisatie in Holten gebeld: probleem mevrouw, dat gaat niet meer i.v.m. de verzekering. Het moet nu geregeld worden via de instantie waar u u rolstoel geleend heeft. Dus gebeld. Nooit van gehoord mevr. , misschien kunt u beter bellen naar... Je raadt het al, anderhalf uur verder was de gesprekskring rond en nog geen stap verder.

                                     

Maar gelukkig, met een nieuwe poging tot een gespreksronde werd het opgepakt en werd er begrepen wat de bedoeling was. We zullen maar denken : nieuwe ronde, nieuwe kansen. 

Ik begrijp het, mevr. , ik ga het oppakken. En eerlijk is eerlijk, er is werk van gemaakt. Een aantal telefoontjes over gegevens, adressen etc. kwam er duidelijkheid in de zaak. Er was geen rostoel vrij. In de hele omgeving van Holten niet. Tenminste niet bij de organisatie waar mijn rostoel vandaan komt.

Maar er is een oplossing. Mijn rolstoel wordt opgehaald en naar Holten gebracht en 10 dagen later weer opgehaald uit Holten om weer naar ons huisje teruggebracht te worden. Chapeau voor degene die het geregeld heeft. Volgens mij heeft ze alle laadjes van mogelijkheden opengetrokken. 

Maar hoezo duurder worden van de zorgkosten? Ik heb me voorgenomen om me er niet meer druk over te maken. 

En dan zijn we nu gekomen waarover dit blog eigenlijk moet gaan. 

Juist, frotten. 

Ondanks het vervelende been heel veel gemaakt. Ik laat maar wat foto's zien. Die spreken voorzich.

 Beren van Mary Jane's Tearoom. Zo leuk. Zoveel garen nog liggen. En het zijn net als kinderen. Zelfde materiaal maar zien er toch anders uit.

                                                                              

     

Is ook af, een dekentje voor in de wieg.

    

                                                                            

Van knuffelkussen schaap liggen de pootjes en kop al klaar. Die moet eventjes wachten. Ik heb veel ruzie gehad met het konijn. O-pootjes en achterstevoren, een trieste blik. Kortom tijd om de kinderboerderij even te laten zijn voor wat het is.

En dit wil ik toch ook even vermelden. Ik had gespaard voor een Mac-book Air. Rol ik zomaar de verkeerde winkel binnen.

                                      

Ik ben er heel erg blij mee en ga gewoon weer opnieuw beginnen met sparen.