Dat heb ik nu altijd met quilten. Het duurt even voordat ik er aan ga beginnen, maar dan......... Ik kan niet meer stoppen. Het moet af! Heel fanatiek ga ik door. En het schiet op, bijna klaar.
zaterdag 22 november 2014
woensdag 12 november 2014
Eventjes weg
Van alle moeten en moetjes. Zoonlief-2 is met zijn lief een paar daagjes weg en heeft dit uitzicht.
En wij mogen op deze twee passen.
Mevrouw en meneer vinden het maar zo, zo en denken ons bang te maken. Ja, ja wat we niet zien dat is er wel en dat bewijst deze foto.
Helaas voor ze zijn we niet gillend weggerend. We hebben zelfs heerlijk geslapen. Langzaam breekt het ijs en mevrouw heeft zelfs aangegeven dat ze ook quilten wil leren.
En dat ze er eentje wil maken voor meneer.
Het voordeel van ergens anders zijn is dat je een ander uitgangspunt heb om wat te zien. Nu zitten we met de trein maar 10 minuten van Rotterdam vandaan. Leuk om naar de Markthal te gaan. En echt, als je van koken en lekker eten houdt dan kan je er uren zoetbrengen. Al is het alleen maar het aanschouwen van de wanden en het plafond.
En dit is geen hamburger van een bekende keten.
En dat proef je. De meerprijs hadden we er echt voor over.
Natuurlijk werd het mandje ook gevuld. Varkenswangetjes, zo lekker, en wat van de poelier. Maar dat ligt al in de vriezer. Het zuurdezembrood is erg lekker, de oude Rottedammer wacht nog op een glaasje port.
Vanavond gaan we deze groente eten.
zondag 2 november 2014
Nog steeds genieten
En dat hebben we gedaan. Jammer genoeg was dat overdag niet mogelijk, de plicht riep. Maar het maakt toch een verschil. Koude nachten of zachte nachten. Gisteren moesten we cadeautjes gaan kopen en dan is het toch heerlijk om nog een terrasje te kunnen pakken.
Zou het nu echt de laatste keer zijn? Diep in mijn hart vind ik het heerlijk zo. Nu is het niet erg dat het vroeg donker is. Je kan gewoon zo naar buiten lopen. Geen kille, druilerige tot op het bot verkleumende ( al staat de kachel aan ) dagen.
Ik heb ook zo'n donkerbruin vermoeden dat de dames het ook niet zo erg vinden. Want ze zien er niet uit. Het lijkt mij ook behoorlijk onbehagelijk als je er zo triest uit ziet
Maar als de koude dagen komen!
Ta, ta, ta, da.
Bijnaaaaa klaar. Alleen nog tegenzomen en wassen. Heerlijk warm is tie. Dat voelde je al met het breien als het op je schoot lag.
En dan is het tasje helemaal af, tasje voor dochterlief bijna.
Abonneren op:
Posts (Atom)