zaterdag 20 februari 2016

En daar zijn dan de wolletjes

   

Behalve de groene zijn dit tassen en zakken van Trollewol. Over de groene later meer. Is ook een wolletje maar krijgt een andere functie.
Zowel dochterlief als ik zijn overstag gegaan voor heel veel mooie wol. En dat hebben we gekocht bij een hele lieve mevrouw. 
Dochterlief was helemaal flieft op dit:

                                                      

En het staat hier in:

                                                      

Na het rondje met z'n viertjes scheelde het niet veel dat ik een jengelende volwassende aan mijn rok had hangen. Maaamm, ik wil daar naar toe. Daar gaan we toch ook naar toe? Kom nou........
Maar alle gekheid op een stokje, we hebben het bij Trollenwol erg naar ons zin gehad. Bepakt en bezakt en huppelend gingen we weer verder. 
Maar na een poosje werd ik toch weer onrustig. Ik had ook dit gezien.

                                      

Zo'n zelfde model maar dan van Rowan Felted Tweed. Het breimagazin TRUI start met een Kal en eigenlijk wil ik er wel aan mee doen. Een heerlijk warm geval om aan te trekken in de koude nachten tijdens mijn werk. En dan komt het weer van: zal ik wel, zal ik niet. Maar bij het niet krijg ik spijt, dat weet ik al bij voorbaat. Dan toch maar wel. Dus weer in gestrekte draf naar Trollenwol, zo leuk.

Thuis gekomen zijn we de volgende dag met z'n tweetjes begonnen met onze eigen vouwlap wat dus een vest/shrug moet worden.

                                          
 
Ik had nog nooit op de goede manier ingebreid en het leek me nu een goed moment om het uit te gaan proberen. Tenslotte is het niet voor niets een Kal.

                                      

En het lukt nog ook, eigenlijk heel erg snel. Klaarblijkelijk was ik er aan toe om het zo te doen. 
Ondertussen is het allereerste gedeelte klaar, dus nu wachten op het vervolg op 1 maart.

Dochterlief deed ook haar best. Alleen toen ze bijna negen naalden had gebreid kwam ze tot de ontdekking dat de eerste toer gedraaid zat. Oeps, uithalen, uithuilen en opnieuw beginnen. En nu is ze al zover.     

                                                      

Ik heb al eens verteld dat dochterlief een laadbloeier is. Ook dat ze wat breien betreft één keer een ribbelsjaal heeft gebreid lang, lang geleden en daarna nooit meer breinaalden heeft aangeraakt en het ook nooit meer zou doen totdat ze ineens een muts in Fair Isle wilde breien omdat die geheel tegen haar smaak in toch wel leuk en erg uitdagend was. Ach ja, de genen hè.
Nu heeft ze hem af en hij is toch mooi en leuk geworden!

                                                  

Om nog mooier geworden is hij behandeld met Euchelan en om de pudding vorm van grote oma getrokken. 

                                                 

Omdat ik dus niet verder met de Kal kan ben ik begonnen met de inhoud van de andere tas.

                                                   

Eerst maar de omslagdoek. En het gaat lekker.

                                            


woensdag 17 februari 2016

Het was een leuk dagje

OAfgelopen zaterdag zijn we dus met z'n viertjes naar de beurs in Zwolle geweest. Het is een hele gezellige dag geworden. Het verzamelpunt was het station en druppelsgewijs kwamen we vanuit het zuiden, westen en noorden binnengerold. Zuslief was de laatste en verwachte van ons een ontvangstcommité en zonder dat we iets geregeld hadden kreeg ze er één. De foto is wel slecht maar voor de sfeer leuk. Gewoon een piano bij de roltrappen.

                                                        

Bij de IJsselhallen aangekomen zagen we tot onze schrik een hele lange rij bij de ingang. Maar wij hadden e-tickets en konden zo doorlopen totdat de tickets gescand werden. Zuslief kon er niet in, de scanner deed het niet meer. Gelukkig werd ze na heel veel gebliep en heen en weer geloop goedgekeurd.
Op naar de koffie en daar heeft zuslief ( alweer zij) een nieuwe hobby gevonden, namelijk fruimen. Ze was er serieus mee bezig totdat ze ging verzitten en afruimen tevoorschijn kwam. Er stond gewoon een pilaar in de weg. Kortom ze ging nu niet meer op jacht naar fruimnaalden, fruimstof en fruimboekjes.

Het eerste rondje hebben we rondgelopen met elkaar. Daarna hebben we ons gesplitst in moeder-dochter groepjes. We kwamen elkaar toch regelmatig tegen om de stand van zaken weer te geven. 
Nu neem ik elke keer voor om foto's te maken maar helaas weer vergeten. Ik word dan zo in beslag genomen door alle materialen en vooral kleurtjes en mogenlijkheden dat toen ik thuis was dacht van s...... ( dat woord denk ik alleen maar) weer vergeten. 

Om een uur of half vijf was de rollator vol en de portemonee leeg. Dit keer met allemaal wolletjes. Wolletjes om te borduren en wolletjes om te breien en een goed gevoel omdat er toch nog mensen zijn die heel veel vertrouwen hebben in de mensheid en mensen zijn die mijn dochterlief het gevoel gaven dat ze mocht zijn wie ze is. Zo kon ze zonder gêne "fladderen" omdat ze zo genoot van haar keuze en aankoop. 

Als afsluiting van de dag zijn we nog gezamelijk gaan eten bij

                                           

En omdat ik ook hier was vergeten een foto te maken doen we het maar zo. Vinden ze vast niet erg. Tenslotte is het reclame want we hebben er heerlijk gegeten en ondanks dat het druk was werden we er niet weggekeken.

                                       

We hadden het linkertafeltje bij het raam. Om half zes waren we binnen en pas tegen half negen vertrokken we richting station. 
Daar aangekomen gingen we weer naar het noorden, westen en zuiden, allemaal moe maar voldaan.

Nu even kort de buit laten zien

                                      

Volgend verhaaltje splits ik de tassen
 

dinsdag 9 februari 2016

In de maak

Het is rustig vannacht. De storm is weer wat gaan liggen. Gisternacht heerste er zowel binnen als buiten een storm. De bewoners hier op mijn werk waren aangestoken. Er gebeurde van alles. Maar de rust is weder gekeerd. Het ziet er naar uit dat er wel wat geborduurd kan worden.

Deze weken staan dus voor allemaal hondjes. Hoe dan ook, het groeit gestaag.

                               

Eén van deze twee heren gaat het misschien worden voor dochterlief. Oogjes zijn open en a.s vrijdag mag ze gaan knuffelen. Spannend allemaal.

                                             

En zo groeit dit hondje. Nog eventjes en het kan weer terug naar het baasje.

Dit is dus nu het laatste nachtje van vier. Morgen maar eens voorbereidingen gaan treffen voor zaterdag. Kaartjes bestellen, trein uitzoeken, een tafeltje reserveren bij een restaurant, boodschappenlijst(je) maken. Ik heb er zin in.

En....eergister, een half uurtje voordat het licht werd hoorde ik een merel fluiten zoals ze alleen maar in het voorjaar en de zomer doen. Het komt goed.