zaterdag 3 december 2016

Alweer de laatste maanden van het jaar

En dan is het ineens weer december. En het is kouder dan we de afgelopen jaren gewend zijn. Eind november is er toch weer een recordje geweest.

                                       

En eerlijk is eerlijk, ik houd wel van dit weer. Wangenprikweer noem ik het altijd. En 's avonds kan het zo lekker ruiken. De laatste tijd ruik ik regelmatig houtvuur, heerlijk. 
Ook lekker boswandelweer. Helaas lukt dat niet zo goed, ik maak daarom maar wandelingetjes in de tuin.


                                                                        
 


December is de maand van warmte, lichtjes en gezelligheid, lees tradities. Ik ga er verder niet over uitwijden, is al genoeg gedaan door Jan en Alleman. En alleen al te luisteren naar dit

                                          

zegt genoeg (is te vinden op You-tube). 
Is het daarom dat ik het gevoel heb dat er eerder met de Kerstsfeer wordt begonnen. Alle ellende van deze tijd even buiten de deur houden om een coconnetje van je eigen veilige huisje te maken. Ik heb al diverse verlichte en versierde gevels gezien. Zelfs al kerstbomen.

Noodgedwongen zit ik heel veel. Mijn enkel geeft aan dat het niet zo goed gaat. Maar handwerksters weten van de nood altijd een deugd te maken, of niet dan. 
De Kerststal is weer uit de lade gehaald. Ondertussen Wijze 2 afgemaakt.

                                        

Wijze 3 is het enfant terrible, wil niet luisteren. Als hij af is heb ik hem 2x gemaakt. Ach maakt niet uit, tijd zat toch?

                                       

En ik heb toch zo iets gaafs gemaakt. Met kraaltjes. Ben er helemaal weg van.
Verleden jaar zijn de pakketjes gekocht op de handwerkbeurs in Herrogate. (Tussen haakjes, heel veel heimwee naar dat reisje Engeland).
Eerst maar de kleine bal gepakt. Het was weer eens ouderwets intensief uitdokteren, heerlijk. En dan kan je er geen genoeg van krijgen. Nog even dit, kijken hoe dat is. Denk dat het een bekend gegeven is.

                                                 

De grote bal heb ik gekregen van de vriendin van neeflief-1 die toen mee was. (Tussen haakjes, zij heeft ook heimwee). 
Dus alle schoteltjes op tafel en rijgen maar.

                                     

Het was een pittige en het is gelukt.

                                                     

Ze pronken nu in de keuken totdat er een plekje is in de kertsboom. 

donderdag 10 november 2016

Even wat anders

Alweer een blok klaar.

                                           

Nummertje vijf. Het moeten er uiteindelijk negen worden en nog drie halven. Alweer een grote quilt. In de doos liggen voor drie blokken de ondergrond klaar.

                                                        

En de lapjes rood en groen. Ik zou best wel door willen gaan, appliceren doe ik graag. Maar ik merk als je lang met iets bezig bent je je blind gaat staren op de combinaties die je kan maken en dan niet tevreden bent. De remedie is: even opzij leggen en er een poosje niet naar kijken. Bij mij werkt dat goed. Dus doos dicht, blokken wegleggen en iets anders gaan doen. 
Maar wat??? Er ligt nog genoeg. Verder met quilten, ik was zo lekker bezig.

                                             

Nee, nog even niet. Er is namelijk een rampje of eigenlijk een ramp gebeurd met de achterkant. Iets met een puberale hond of zo....... De oplossing ligt langzaam te sudderen, later meer hierover. 

Wacht effetjes, het is al november. De Kerststal kan weer tevoorschijn komen. Ik ga borduren.

                                                          

woensdag 9 november 2016

Laten we het eens vrolijk (lees kleurig) maken.

Wat een trieste dag vandaag. Donker, somber en nat. Vroeg najaar dit jaar en daar heb ik zo'n hekel aan. Winterslaap weer. Najaar kan heel mooi zijn maar nu dus niet.

En daarom ga ik proberen wat kleur in dit berichtje te zetten. Het begint hier ook lekker te ruiken, er staat een brood in de oven te bakken.

Afgelopen zomer is er ondanks het niet berichten best wel veel gedaan wat frotten betreft.
Zuslief en ik zijn gezamelijk begonnen aan de Frida Cal, gebaseerd op de kleurrijke schilderes Frida Kahlo.

                                               
 
Een heel kleurig geheel. Past hier totaal niet in huis, maar had al iemand in gedachte aan wie ik het dekentje zou geven. 
En zo geschiede. Elke twee weken een ander kleurrijk blok haken. En zo leuk om te doen. 


                                                                        


                                          

                                                                                   


En toen mocht alles aan elkaar gehaakt worden.

                                                      

De deken van zuslief is nog niet klaar. Ze heeft het ook heel erg druk met 5 dagen in de week op andermans grut in alle vormen en maten te passen. En met een werkje tussendoor. Heel lief, maar wat een werk.

                                    

Zestig stuks als afscheidpresentje na een huwelijksfeest.

                                   

Maar om op het dekentje terug te komen. Zoals ik al dacht viel het oog van schoondochter-2 erop en vond het prachtig en wilde het graag hebben. Nu heeft het een huis gevonden waar hij wel tot zijn recht komt. 

maandag 31 oktober 2016

De Randstad

Kent vele gezichten. Zo werd ik vanmorgen figuurlijk wakker gemaakt met het nieuws uit Den Haag dat de pensioenleeftijd voor degenen die geboren zijn in 1955 en later nog 3 maanden langer mogen werken. 
Hierover maak ik verder geen woorden meer vuil. Laat ik aan de verbeelding over.

                                         

Zoonlief-2  is met zijn lief naar Rome voor een lang weekend en wij passen op mevrouw en meneer Kat.
De aardbeving die het weekend heeft plaatsgevonden in de omgeving van Perugia hebben ze dus ook mee gemaakt. Een hele aparte gewaarwoording gaf zoonlief aan. Maar van paniek gelukkig geen spake. Ze zijn allebei vrij nuchter.
Duuusss, manlief en ik hebben een kleine vakantie.

Afgelopen zomer hadden we nog naar Kinderdijk willen gaan maar daar was niets van terecht gekomen. Vandaag dus wel. En wat een weer. Zon, lekkere temperatuur en geen wind, kwartiertje met de auto.  En weer varen, zo leuk. 

Stukje Nederland waar we heel zuinig op moeten wezen. Ruimte en rust, ondanks het toerisme in de Randstad. Het is dan wel naseizoen, maar toch. 


                                         

En we hebben wat afgevaren deze zomer. 

                                                        
    
Onderstaande foto vanaf de boot-hopper

                                         

Alle vogels verzaaaamelen!!!! Herhaling van de film "Birds"?

                                                       

Er zijn twee molens die te bezichtigen zijn. In de eerste was ook een

                                       

En daarom hoort dit verslag ook bij de frottende nachtwacht (grijns)

Buiten stond een heel lief karretje

                                     

met zo'n Hollands wintertafereeltje.

                                     

Poffertjes of een hot-dog voor 2 euro. Handig bekeken want het liep storm. 


Een heel klein bakplaatje, vind het zo kneuterig.

En op één plek kon je gewoon de stilte horen. 

                                    

Een reiger vlakbij. Wat wil een mens eigenlijk nog meer. 

                                               

Ja, nog meer van dit soort dagen. En dat de generaties na ons er nog steeds van kunnen genieten. Hard werken is niet erg, helemaal niet. Maar ik hou nog steeds hoog in het vaandel: ik leef niet om te werken maar ik werk om te leven. Want als we alleen maar werken wat is er dan nog te genieten van al het moois wat om ons is.
En dat op de laatste dag van oktober


                                                                        



zondag 30 oktober 2016

Collegialiteit

Collegialiteit kent vele gezichten. Deze kende ik nog niet.

                                                        

Ach ja, nooit geschoten, altijd mis. 
Met interne post werd het pakje bezorgd. 



Nu was zij dus al een eindje op streek. En er werd gehaakt met een plastic naald in neon-roze, een beetje buigzaam ook. Niet helemaal ideaal.

                                                                             

Maar omdat ik toch aan mijn blokje nachten bezig was leek het me verantwoord om haar op mijn werk te helpen en me erop te storten. 

                                     

Ik heb nog nooit Umigarumi's gemaakt en het vermoeden bestaat dat ik het hierna ook niet meer ga doen. Het ziet er allemaal zo schattig uit maar ik vind het niet echt leuk om het te maken. 

Ze zijn klaar en ze zien er lekker uit.

                                      

 En ach, komt er een keertje weer een verzoek dan ga ik toch overstag. 

woensdag 12 oktober 2016

Wat een lappen

                                                        
 

Hier ben ik weer eens een keertje. En het gaat goed met mij. Hollands welvaren hoor ik zeggen, eh ja, men heeft gelijk.

Nu zal het jullie wel opgevallen zijn dat mijn vrouwelijk personeelslid altijd met lapjes, lappen, dekens en quilts in de weer is. Of ze nog niet genoeg heeft. Maar ach, iedere gek heeft zijn gebrek zullen we maar zeggen.
En ook weten jullie dat ze erg van afwisseling houdt. En zal ik eens wat zeggen: ik ook.

Ik lig heel graag in de stoel, op de bank, een andere stoel en als het personeel weg is mag ik op het grote bed liggen. Ze hebben er wel een aparte deken op gelegd. Maar in de slaapkamer kan ik alles goed overzien en kan ik heerlijk in de zon liggen.

Mijn vrouwlijk personeel is ook een ster in het verzinnen van een functie voor een nieuwe deken, quilt, what ever. 
Zo kreeg ik dus ook een eigen gehaakte plaid. En ik moet zeggen, van begin af aan had ik er wel wat mee.


En ik moet toch even proberen of hij groot genoeg is.

                                                                        

En zoals het hoort, ik ben het middelpunt in dit huishouden. Letterlijk en figuurlijk.

                                                     

Ik ben blij met mijn eigen dekentje maar op een gegeven moment wil je toch wel eens wat anders


Wat dacht je van deze. Wordt voor schoonzusjelief, ik zal er maar niet te veel aan hechten. Ondertussen is hij klaar en weg. En wat een dom mens toch, dat vrouwlijk personeel. Ze is vergeten er een foto van te maken. Nou ja, ik zeg maar niets

Dan komt het volgende project.

                                 
                                         

Hier lig ik in de lappenmand. Ze heeft nu een quilt onderhanden die eerst hierin lag en de stof voor de afwerkbies ligt er nog in.
                                     
                                      

Ook die grote lap moet ik uitproberen.


                                                                          
                                                                                     

En wee je gebeente degene die mij hieruit krijgt. 

Onzichtbaar worden is ook een sport, jammer genoeg ben ik toch gevonden.

                                             

Gelukkig is ze hier nog een tijdje zoet mee, ik hoop er veel plezier van te hebben.