maandag 31 oktober 2016

De Randstad

Kent vele gezichten. Zo werd ik vanmorgen figuurlijk wakker gemaakt met het nieuws uit Den Haag dat de pensioenleeftijd voor degenen die geboren zijn in 1955 en later nog 3 maanden langer mogen werken. 
Hierover maak ik verder geen woorden meer vuil. Laat ik aan de verbeelding over.

                                         

Zoonlief-2  is met zijn lief naar Rome voor een lang weekend en wij passen op mevrouw en meneer Kat.
De aardbeving die het weekend heeft plaatsgevonden in de omgeving van Perugia hebben ze dus ook mee gemaakt. Een hele aparte gewaarwoording gaf zoonlief aan. Maar van paniek gelukkig geen spake. Ze zijn allebei vrij nuchter.
Duuusss, manlief en ik hebben een kleine vakantie.

Afgelopen zomer hadden we nog naar Kinderdijk willen gaan maar daar was niets van terecht gekomen. Vandaag dus wel. En wat een weer. Zon, lekkere temperatuur en geen wind, kwartiertje met de auto.  En weer varen, zo leuk. 

Stukje Nederland waar we heel zuinig op moeten wezen. Ruimte en rust, ondanks het toerisme in de Randstad. Het is dan wel naseizoen, maar toch. 


                                         

En we hebben wat afgevaren deze zomer. 

                                                        
    
Onderstaande foto vanaf de boot-hopper

                                         

Alle vogels verzaaaamelen!!!! Herhaling van de film "Birds"?

                                                       

Er zijn twee molens die te bezichtigen zijn. In de eerste was ook een

                                       

En daarom hoort dit verslag ook bij de frottende nachtwacht (grijns)

Buiten stond een heel lief karretje

                                     

met zo'n Hollands wintertafereeltje.

                                     

Poffertjes of een hot-dog voor 2 euro. Handig bekeken want het liep storm. 


Een heel klein bakplaatje, vind het zo kneuterig.

En op één plek kon je gewoon de stilte horen. 

                                    

Een reiger vlakbij. Wat wil een mens eigenlijk nog meer. 

                                               

Ja, nog meer van dit soort dagen. En dat de generaties na ons er nog steeds van kunnen genieten. Hard werken is niet erg, helemaal niet. Maar ik hou nog steeds hoog in het vaandel: ik leef niet om te werken maar ik werk om te leven. Want als we alleen maar werken wat is er dan nog te genieten van al het moois wat om ons is.
En dat op de laatste dag van oktober


                                                                        



zondag 30 oktober 2016

Collegialiteit

Collegialiteit kent vele gezichten. Deze kende ik nog niet.

                                                        

Ach ja, nooit geschoten, altijd mis. 
Met interne post werd het pakje bezorgd. 



Nu was zij dus al een eindje op streek. En er werd gehaakt met een plastic naald in neon-roze, een beetje buigzaam ook. Niet helemaal ideaal.

                                                                             

Maar omdat ik toch aan mijn blokje nachten bezig was leek het me verantwoord om haar op mijn werk te helpen en me erop te storten. 

                                     

Ik heb nog nooit Umigarumi's gemaakt en het vermoeden bestaat dat ik het hierna ook niet meer ga doen. Het ziet er allemaal zo schattig uit maar ik vind het niet echt leuk om het te maken. 

Ze zijn klaar en ze zien er lekker uit.

                                      

 En ach, komt er een keertje weer een verzoek dan ga ik toch overstag. 

woensdag 12 oktober 2016

Wat een lappen

                                                        
 

Hier ben ik weer eens een keertje. En het gaat goed met mij. Hollands welvaren hoor ik zeggen, eh ja, men heeft gelijk.

Nu zal het jullie wel opgevallen zijn dat mijn vrouwelijk personeelslid altijd met lapjes, lappen, dekens en quilts in de weer is. Of ze nog niet genoeg heeft. Maar ach, iedere gek heeft zijn gebrek zullen we maar zeggen.
En ook weten jullie dat ze erg van afwisseling houdt. En zal ik eens wat zeggen: ik ook.

Ik lig heel graag in de stoel, op de bank, een andere stoel en als het personeel weg is mag ik op het grote bed liggen. Ze hebben er wel een aparte deken op gelegd. Maar in de slaapkamer kan ik alles goed overzien en kan ik heerlijk in de zon liggen.

Mijn vrouwlijk personeel is ook een ster in het verzinnen van een functie voor een nieuwe deken, quilt, what ever. 
Zo kreeg ik dus ook een eigen gehaakte plaid. En ik moet zeggen, van begin af aan had ik er wel wat mee.


En ik moet toch even proberen of hij groot genoeg is.

                                                                        

En zoals het hoort, ik ben het middelpunt in dit huishouden. Letterlijk en figuurlijk.

                                                     

Ik ben blij met mijn eigen dekentje maar op een gegeven moment wil je toch wel eens wat anders


Wat dacht je van deze. Wordt voor schoonzusjelief, ik zal er maar niet te veel aan hechten. Ondertussen is hij klaar en weg. En wat een dom mens toch, dat vrouwlijk personeel. Ze is vergeten er een foto van te maken. Nou ja, ik zeg maar niets

Dan komt het volgende project.

                                 
                                         

Hier lig ik in de lappenmand. Ze heeft nu een quilt onderhanden die eerst hierin lag en de stof voor de afwerkbies ligt er nog in.
                                     
                                      

Ook die grote lap moet ik uitproberen.


                                                                          
                                                                                     

En wee je gebeente degene die mij hieruit krijgt. 

Onzichtbaar worden is ook een sport, jammer genoeg ben ik toch gevonden.

                                             

Gelukkig is ze hier nog een tijdje zoet mee, ik hoop er veel plezier van te hebben.

vrijdag 7 oktober 2016

Broodnodig bijhouden van de voorraad

Gistermiddag was het zo ver. 
Bij de koffie ook gelijk maar een boterham met kaas gepakt.

                                                      

Adèle kijkt de kaas van het bord en het kost haar ontzettend veel moeite om geen stukje te pakken. Ze weet dat ze een fliedertje krijgt als we klaar zijn met eten. Maar het liefst zou ze willen dat de kaas heel stiekempjes haar kant op komt. Gaat niet door, beste meid, we hebben je in de gaten.

Als alles op is gaan we naar?

                                         

Altijd gezellig, het autoritje er naar toe is mooi. Manlief had zin om mee te gaan, anders was ik met de trein gegaan. Want ik raak door de basisstof heen en dan kan ik niet verder.

                                                

Dit wordt het vijfde blok en hierna moeten er nog vier. 

En het was gezellig. Manief werd aan tafel tussen dozen en lapjes geparkeerd met koffie, koekjes en chocolade. Ik heb hem niet gehoord.
Zo heb ik op mijn gemak weer voor drie nieuwe blokken achtergrondstof uitgezocht en de rode en groene lapjes zijn ook weer aangevuld.

                                       

En nog lapjes voor de heb. Ik ben nog steeds niet met pensioen, dus er moet gespaard worden. 
Al met al toch wel eventjes zoet geweest. Het was dan ook bijna een jaar geleden dat ik geweest was. Veels te lang. Moet ik niet meer doen, zolang wachten.

Er is echt een opleving van het quiltvirus bij mij. Gelukkig kan ik er toe geven. Zoiets moet je ondergaan en uit laten woeden. 

                                        

De eerste quiltsteekjes in de Jane Austen quilt zijn gemaakt.

                                                    

Quilten ga ik steeds leuker vinden om het te doen. Het lukt ook beter, zelfs als ik het een tijdje niet heb gedaan gaat het goed. En het zo rustgevend. Op naar de lange winteravonden. 

dinsdag 4 oktober 2016

En dan is het nu de tijd voor borduurwerk

Tijdens de afgelopen maanden heb ik ook veel geborduurd. Zie ook het boekje uit Engeland.


                                                                           
                                                                        

De hond voor mijn zuslief is af en hangt nu ingelijst aan de muur. Inlijsten heeft ze zelf gedaan en ik moet zeggen: chapeau!  Inlijsten is niet het makkelijkste klus ook al is het een goed passend kant en klaar lijst. 
Nu is zuslief best wel lief hoor maar of ik het weer zou doen, ik weet het niet.

Ook heb ik de laatste lapjes van de Pronkrol klaar.

                                         

                                                     

Ik ga hem nog niet in elkaar zetten. Het plan is om hem langer te maken, een beetje eigen erin verwerken. Er zijn al wat patroontjes gevonden, het heeft geen haast.

En dat brengt me op het volgende.
Dit jaar zijn we dus in Nederland gebleven met de vakantie. Heel veel gezien en gedaan. Zuslief en man wonen dus in Groningen, best ver. Wij wonen in Brabant, voor mijn zuslief best ver. Zij ging dus een midweek naar Brabant. Eh nee, niet naar ons. Maar wij zijn een midweek naar Groningen gegaan, in hun huis. Vogeltjes, kipjes, caviaas en konijnen op tijd eten geven en vertroetelen. De rest van de dag hadden we vrij.
Zo zijn we dus ook naar Leeuwarden gegaan naar 


                                                                                  

Een oud pakhuis helemaal vol met op de begane grond oude auto's en op zolder oud handwerk waaronder veel kant werk

                                                      

Zomaar een inpressie


                                                                            


                                   

                                                                                     

Laat ik nu ook zo'n borduurraam hebben. Ik wist dat de mijne niet helemaal compleet is. Hij functioneerd wel heel goed. De belangrijkste elementen zitten eraan. En het is een heel prettig borduurraam. Nu kan ik hem een beetje restaureren. Dus een klein huppeltje daar boven op zolder was wel op zijn plaats.

Het echtpaar en de zoon die het beheren doen er alles aan om het je naar de zin te maken. En als je van oude handwerktechnieken houdt is het de moeite waard. Het is niet groot, mutje vol maar heel leuk.
Manlief heeft zich ook goed tussen de auto's kunnen vermaken
Eigenlijk is er goed over nagedacht. Voor elk wat wils.