donderdag 10 november 2016

Even wat anders

Alweer een blok klaar.

                                           

Nummertje vijf. Het moeten er uiteindelijk negen worden en nog drie halven. Alweer een grote quilt. In de doos liggen voor drie blokken de ondergrond klaar.

                                                        

En de lapjes rood en groen. Ik zou best wel door willen gaan, appliceren doe ik graag. Maar ik merk als je lang met iets bezig bent je je blind gaat staren op de combinaties die je kan maken en dan niet tevreden bent. De remedie is: even opzij leggen en er een poosje niet naar kijken. Bij mij werkt dat goed. Dus doos dicht, blokken wegleggen en iets anders gaan doen. 
Maar wat??? Er ligt nog genoeg. Verder met quilten, ik was zo lekker bezig.

                                             

Nee, nog even niet. Er is namelijk een rampje of eigenlijk een ramp gebeurd met de achterkant. Iets met een puberale hond of zo....... De oplossing ligt langzaam te sudderen, later meer hierover. 

Wacht effetjes, het is al november. De Kerststal kan weer tevoorschijn komen. Ik ga borduren.

                                                          

woensdag 9 november 2016

Laten we het eens vrolijk (lees kleurig) maken.

Wat een trieste dag vandaag. Donker, somber en nat. Vroeg najaar dit jaar en daar heb ik zo'n hekel aan. Winterslaap weer. Najaar kan heel mooi zijn maar nu dus niet.

En daarom ga ik proberen wat kleur in dit berichtje te zetten. Het begint hier ook lekker te ruiken, er staat een brood in de oven te bakken.

Afgelopen zomer is er ondanks het niet berichten best wel veel gedaan wat frotten betreft.
Zuslief en ik zijn gezamelijk begonnen aan de Frida Cal, gebaseerd op de kleurrijke schilderes Frida Kahlo.

                                               
 
Een heel kleurig geheel. Past hier totaal niet in huis, maar had al iemand in gedachte aan wie ik het dekentje zou geven. 
En zo geschiede. Elke twee weken een ander kleurrijk blok haken. En zo leuk om te doen. 


                                                                        


                                          

                                                                                   


En toen mocht alles aan elkaar gehaakt worden.

                                                      

De deken van zuslief is nog niet klaar. Ze heeft het ook heel erg druk met 5 dagen in de week op andermans grut in alle vormen en maten te passen. En met een werkje tussendoor. Heel lief, maar wat een werk.

                                    

Zestig stuks als afscheidpresentje na een huwelijksfeest.

                                   

Maar om op het dekentje terug te komen. Zoals ik al dacht viel het oog van schoondochter-2 erop en vond het prachtig en wilde het graag hebben. Nu heeft het een huis gevonden waar hij wel tot zijn recht komt.