dinsdag 18 februari 2014

Het was gezellig

   
                 
                                   

Dit is dus de buit van afgelopen zaterdag. En ik heb me erg netjes gedragen vind ik zelf. Een benen frivolitespoeltje ontbrak nog aan mijn verzameling en bij Mijn Pakkie An lag er eentje. Voor de rest 16 draads linnen en garen. Uiteraard naaldjes en een pakketjes kralentasje breien. Dat staat al heel lang op mijn verlanglijstje. En toen kwam ik een omslagdoek tegen met schaapjes. Gelijk was het liefde op het eerste gezicht. Dat leek me wel iets voor de volgende winter. De poncho die ik nu draag wordt een beetje aftands en ik had al rondgekeken voor iets nieuws. Het moet weer iets van een cape, poncho of warme omslagdoek zijn. Want wat heb ik toch een hekel aan jassen, vooral winterjassen. Dan zijn ze te warm, dan zit het niet lekker, geen bewegingsvrijheid en ga zo maar door. Een warme doek, en als het erg koud is nog een vest er onder voldoet voor mij veel beter.

Dus na een nachtje slapen moest manlief aan de bak.
                  
Want ja, er moet even uitgeprobeerd worden hoe het breit. En aangezien ik voelde aankomen dat borduren op een laag pitje kwam te zitten mocht het ook van mijzelf. Trouwens volgende winter moet het af zijn. O, wat zijn we toch goed in het verzinnen van smoezen en uitvluchten.
Dus 5 steken opzetten en breien maar.
                    
                     

De kudde groeit gestaag. En het wordt een grote kudde. Met elke naald komen er 2 steken bij.

donderdag 13 februari 2014

Work in progress

En zo hobbelen we de maand februari door. Ik blijf erbij dat een korte winterslaap (en wel nu) geen slecht idee zou zijn. Ieder jaar neem ik me voor om niet door de winter te laten beinvloeden, maar het lukt me maar niet. Zodra het eventjes kan dan wil ik alle ramen en deuren weer open gooien. Buiten leven en eten, lees: frotten, dat is wat ik wil. De vogeltjes 's morgens weer horen als je nachtdienst heb. Deze maand kan me niet snel genoeg gaan. Zo genoeg gezeurd en nu weer ga ik weer over op de orde van de dag. 

Ik kan alleen maar vooruitgangen laten zien en dat doe ik dus maar. Ja, een project is af.
                      
Deze deken heeft een plekje gevonden op een ander adres waar hij goed tot zijn recht komt. Maar hij moest daar wel een reisje voor maken.
                       
Is ondertussen goed aangekomen en ik hoop dat zuslief er veel plezier van heeft, eigenlijk haar oppaskindjes. Lekker op de bank als je moe of een klein beetje niet lekker bent.

Zoals gezegd haak ik mijn eigen plaid volgens schema.
                       
Morgen worden de volgende toeren bekend. Dat komt goed uit, want manlief en ik gaan morgen richting Rotterdam en dan kan ik mooi in de auto wat haken.

Verder borduur ik veel. Thuis de kleine kruisjes en op mijn werk de Kerstharten.
                                             
Nog ongeveer een kwart en dan omlijnen. Daar gaan, uit ervaring wel etterlijke weekjes overheen.

Dit zijn de hartjes. Zo leuk om te maken. 
 
  
                                  

                                                                              

En dan de beurs in Zwolle.
                                

A.s zaterdag vroeg opstaan. Met zus- en nichtlief afgesproken om daar naar toe te gaan. Heerlijk bijkletsen. Zuslief woont in het noorden, nichtlief in het midden en ik in het zuiden. Mooie gelegenheid om er iets gezelligs van te maken. Jammer genoeg kan dochterlief niet. Dan hadden we een tantens- nichtendag gehad. Ach,misschien de volgende keer.
Ik heb er zin in. Een boodschappenlijstje is al gemaakt. 

donderdag 6 februari 2014

Heel Nederland


Bakt, haakt of borduurt randjes van de week. Bakken is heel leuk en ik doe het eigenlijk heel graag. Echter, er kleeft een nadeel aan. Het moet opgegeten worden. Manlief kan het makkelijk hebben en ondanks dat hij de respectabele leeftijd heeft van een gepensioneerde, is hij nog gekscherend een wandelende kliko zonder zwembandjes en 30+ buik. Jammer genoeg, ben ik dat niet. Want het lijkt erop dat wat manlief naar binnen werkt er bij mij aankomt. Het is inderdaad oneerlijk verdeeld in de wereld. Dus ik bak maar met mondjes maat. Maar voordat iedereen gaat protesteren. Manlief krijgt genoeg, hoor. Koken vind ik ook heel erg leuk en regelmatig moet er een recept worden uitgeprobeerd. 

En dan de randjes van de week.
                     
Wat een leuk idee. Een pronkrol met alleen maar randen. Annelies en Simone, petje af. Naar mijn idee gaat er best veel tijd inzitten om alles getekend te krijgen en ook de correspondentie zal best veel aandacht vragen. Maar ik ben heel erg sterk. Ik doe niet mee. Hoe leuk het er ook uit ziet.  En zo'n twee meter rol zal het heel goed doen in de erfkist. Nog steeds ben ik heel erg sterk.

Oke, dan het haken. Een paar weken geleden zag ik het al regelmatig opduiken.
                   
Mijn eerste gedachte was: leuk, aan dochterlief doorgeven. Zij had een tijd terug al het haken ontdekt en het leek me wel iets voor haar. Maar ik ga het niet doen. Weer iets nieuws beginnen terwijl er zo veel nog afgemaakt moet worden.
Echter dochterlief kwam er zelf mee aan. Zij was al begonnen. En nee, ik ga er niet aan beginnen. Ja, het ziet er goed uit, en neeeeee, ik ga er niet aan beginnen. Hoeveel bollen garen heb ik eigenlijk nodig? Mam, het is natuurlijk wel leuk...... Ja dochterlief, ik weet het, het is heel erg leuk. Hoeveel garen had je ook weer nodig? En ineens stond ik in een winkel met heel veel bolletjes garen. Tien kleurtjes had ik zo gevonden, toch wel heel erg leuk. En toen kwam het schuldgevoel. Dat stemmetje zei: je weet toch dat op zolder een hele krat vol met garen staat! Geen restjes maar flinke bollen. En een aantal van dezelfde kleur, gekregen van een collega. Het kwam bij haar moeder vandaan die was overleden. En vanaf dat ik het had gekregen wilde ik dat het een goede bestemming kreeg. Dochterlief nam de helft mee. Zij wist wel wat ze er mee ging doen. En ik had de rest. Zo heb ik dus een deken gehaakt, veel afgekeken van de foto. Vanavond heb ik de laatste steken gehaakt en de draadjes afgehecht.
                      

Maar wat heel fijn is: de krat is leeg, alleen maar een paar restjes. En die andere tien bollen dan? Daar ga ik gewoon mee verder, heel trouw de toeren haken die per week worden gegeven