dinsdag 29 maart 2016

Virtuele praatgroep

Sinds de beurs in Zwolle hebben wij als zussen, moeders, dochters, tantes en nichten regelmatig contact over het wel en wee van de frotactiviteiten via een groeps-app. Lang leven het internet! Zo nu en dan komt het keukengebeuren ook langs want ook dat is genetisch doorgegeven. We houden allemaal van koken en bakken. Onze mannen zijn mede daardoor reuze blij met ons................?
En ons clupje heet daarom ook " de Firma Kneuter" en ziehier de leden. (Met dank aan zuslief die het plaatje heeft gevonden en de uitleg doorgaf)

                                         

De alle rechtse kip is nichtlief, zij zit enigszins vertwijfeld te modderen met de eerste naald. Daarnaast zit dochterlief die stug doorbreit en zich door niets of niemand laat storen. De dames links zijn zuslief en ik. Gezellig keuvelend. Zuslief is de rechtse van de twee. Zij is iets minder ver. Haar motortje is een ietsje, pietsje minder snel en zij heeft ook minder tijd zodat zij een kleiner lapje heeft. Het beeld klopt helemaal.
Zoals de naam al aangeeft wordt deze app alleen maar gebruikt voor leuke dingen en dat is fijn. 
Zo zijn zuslief en ik allebei overstag gegaan voor Frida. We hadden allebei iets van whooo. 

                                       

Zuslief gaat het maken van acryl en ik van katoen. We hebben een verschillende smaak en daarom is het juist leuk om eens samen op te gaan maar dan met het garen waar we blij van worden. Zo is er toch verschil. 
En we zijn de enigen niet die het mooi vinden. Over een poos zijn er heel wat van deze dekens op de wereld.

De lammetjes zijn ondetussen af. De kudde is wat uitgedund. Al de drie de kindjeslief en schoonkindjeslief hebben er één gekregen. Gul hè. Ik heb getracht om er iets gezelligs van te maken.


                                                                               

En heel voorzichtig komt er leven in de natuur.

                                                        

De eerste bloempjes in de pruimenboom. Benieuwd hoe het dit jaar gaat met de oogst. 

En, ben ik nog met iets bezig? Ja hoor, ik haak op dit moment en doe mee met de hype. Je wordt er gewoon door aangestoken. 

                                    

Want dochterlief haakt.

                                                 

En zuslief haakt.

                                                     

Alleen nichtlief breit

                                                     

woensdag 9 maart 2016

Vorderingen

Ik kan het niet laten. Ik wil mijn vorderigen laten zien. En ja, ik weet het. Voor iemand die niet aan het frotten is is het heel erg moeilijk om de progressie te zien. Wij als handwerksters zijn daar in tegen supertrots als er weer een kleine vooruitgang geboekt is. En daarom blijf ik het toch steeds melden!

Als eerste deze, al 4,5 kilo zwaar. En ik ben zo blij als je deze foto ziet. Nu al zo op dochterlief gericht.

                                                    

En ik weet dat er gekeken wordt naar dochterlief want het zijn haar schoenen die te zien zijn. En ik kan je vertellen dat de stijl van kleding dochterliefstijl is.
Nog eventjes en dan heeft ze en schoonzoonlief hun handjes vol. Maar ach, dat gaat ook weer voorbij, ik heb er alle vertrouwen in.

En dan mijn kudde.

                                        

Twaalf velletjes zijn gebreid. Het is eigenlijk de omgekeerde wereld. Drie bolletjes wol die ik nog had van een project wat het niet ging worden. Terug naar de basis zullen we maar zeggen.

                                             

Onder het genot  van een mok George Clooney, what else, rustigjes de kudde uitbreiden en na een uurtje of wat staat het er.

                                          

De (herders)hond schiet ook al op. Morgen krijgen ze, hoop ik, meer koppie en dan kunnen ze aan de wandel. 

Maar serieus. De lammetjes zijn bijna klaar en ik wil er iets leuks mee doen. Het broeit en je zal zien dat daags voor Pasen het kwartje valt. En dat gebeurt nu altijd. Op het laatst goede ideeën krijgen. Hopeloos.

dinsdag 1 maart 2016

En nog meer wolletjes

                                                        

Brrrrrrr, wat een druilweer. Ik vind het nu zo langzamerhand wel genoeg. Voordat je hebt gegoogeld over die gele bol overdag in de lucht is tie alweer verdwenen. 
We moeten het maar anders gaan doen om wat licht en lucht te zien.

Eitjes en bloemetjes doen het altijd goed.

                                                        

En van deze tekeningen kan ik heel blij worden.

                                                       

Maar nu weer over op de wolletjes.
Het gaat goed met de wollige bolletjes.
Kijk maar:

                                              

Dit ventje is dus Jip. Een Takkie is al aangeschaft bij de Hema. Eén maal raden hoe dochterlief heet.......
Als hij helemaal gezond wordt verklaard dan komt hij over een paar weekjes in onze familie. 

Dat brengt mij bij de volgende hond.

                                            

Is bijna klaar. Om de spanning hoog te houden, zowel letterlijk als figuurlijk is het grootste deel opgerold.
Dus zusjelief nog eventjes geduld, het komt goed.

Maar dit is geen wolletje, dit is een katoentje. Klopt helemaal, en als het katoentje van het rekje is dan komt dit op het rekje.

                                       

Een voorbedrukte tas.  Ooit langgeleden eens gekregen van een oude handwerklerares die haar spulletjes aan het opruimen was. Ook dit blijft me maar achtervolgen. Het is niet zo mijn ding en toch ga ik het maken. Waarom?????????, het is en blijft voor mij ook een raadsel. 
Op de beurs in Zwolle de borduurwol en beugel gekocht, en ik vind het nog leuk ook. Daarbij komen ook herinneringen van vroeger boven. In Hilversum, waar ik geboren ben, was in de Kerkstraat een hele mooie grote handwerkzaak genaamd " de Papaver" . Wat hebben mijn moederlief en ik hier vaak in de etalage gekeken. Zo nu en dan gingen we naar binnen om een strengetje borduurzij aan te schaffen. Het was duur. Toen ik begon met borduren kostte een strengetje D.M.C. 18 of 19 cent. En dat was een hele uitgave. Maar regelmatig lagen ook grote voorbedrukte stukken canvas. Er was al voorgeborduurd in horizontale lijnen zodat als men er overborduurde het een mooi vol werk liet zien. En het was erg kostbaar. Allebei liepen we te watertanden. En over het popppenhuis zal ik het maar niet hebben. Zo leuk.
De Papaver bestaat al heel lang niet meer. Qua assortiment was " de Vlijt" een goede vervanger. Maar helaas, ook dat is niet meer.

                                          

Ach ja, en daarom gaan we nu naar beurzen om ons hart weer op te halen en te watertanden.

 Wat me dus brengt op de sharf van Trui. Afgelopen zaterdag lag het nieuwe nummer in de bus, dus een stuk Kal. En er is flink gebreid.

                                                     

Bij het doorbladeren viel mijn oog hierop. Ik vind ze schattig en als mijn schoonmoederlief nog zou leven dan had ze ze gelijk gemaakt.

                                                    
Zo ga ik ze in het verlengde van "grote oma" zelf maar maken.

                                     

Volgens mij zijn we weer bij met de wolletjes van Zwolle. En het was een hoop nostalgie dit keer.