Eventjes terug

Schoonzoonlief heeft gisteren zijn moeder- en schoonmoeder een dagje op sleeptouw genomen. Zijn moeder heeft ook geen makkelijk jaar achter de rug en hij vond dat we er even uit moesten. Eerst moesten er een paar kleine dingetjes afgewerkt worden en daarna konden we genieten. Schoonzoonlief vindt het prachtig als hij z'n beide moeders meeneemt want de beide moeders kunnen het heel goed met elkaar vinden. En onze roots liggen in het westen. Zo gingen we naar Leiden. Heerlijk want ik voel me daar nog steeds erg thuis. Heel veel herinneringen heb ik er liggen al heb ik er maar echt 5 jaar gewoond.

In dit ziekenhuis heb ik mijn opleiding gevolgd voor verpleegkundige A. In dat grote gebouw er achter was het zusterhuis gevestigd. Op de zesde verdieping was mijn stekkie. En voor mijn ramen hingen gehaakte gordijntjes. Sindsdien heb ik nooit meer gewone vitrage gehad.

 

En , o wat heerlijk, het was een stralende dag. En wie kan dit nu bedenken: op 29 december op een terrasje zitten en daar een tosti eten.

Het was ook een hele vreemde gewaarwording. En er waren geen buitenkachels. Ik kan er nog steeds niet overuit. Voor ons voelde dat als een cadeautje. Je weet dat het niet klopt maar op dit moment klopt er nog meer niet  dus we genieten er dan ook gewoon van.
Daarna zijn we de stad ingelopen en heb ik herinneringen opgehaald. Bepaalde winkels zijn er niet meer. Ook de bakkerij waar zelfs mijn moeder toen ze jong was wel eens ging thee drinken en wat we later ook met z'n tweetjes hebben gedaan. Maar de serviesenwinkel waar ik regelmatig kwam bestaat nog. Het café waar we met een stel na de nachtdienst naar toe gingen is er ook niet meer. Maar het pannenkoekenrestaurant waar manlief voor het eerst zijn schoonouders zag is er nog wel. Eten met je vader in een echt Indonesisch restaurant. Als we het alleen maar hadden over: heet, heter, heetst dan wisten we precies weer hoe lekker het was. En dan komen ook meer dingen om de hoek kijken. Samen met broerlief vanuit Leiden naar Hilversum op de brommer. Ieder op zijn eigen brommer. Van dat ritje kan ik nog nagenieten. En dan merk ik dat het voor mij goed is om op zulke plekjes terug tekomen. Ik zie het als een vorm van afscheid en ook als een nieuwe start met mijn zusjelief. We zullen als ouderlijk gezin toch verder moeten met z'n tweetjes. En daar gaan we met onze gezinnen en met schoonzuslief en haar zonen voor zorgen.

 

Het borduren gaat steeds beter. Er is weer een lapje af.

 

 Met de volgende is al weer begonnen. Een vrolijke bloemenmand.

 

 

                                            Even wat andere steekjes

En toen ging de bel. Er staat een hele grote bos bloemen voor de deur en daarachter een collega met haar man. Ze kwamen ons een heel veel beter jaar wensen dan dat we het afgelopen jaar hebben gehad. En dan zijn de tranen weer heel erg aan de oppervlakte, nu niet van verdriet maar van de warmte die deze woorden en bloemen uitstralen.

 

Dit stukje is het laatste berichtje van dit jaar. Ik wil graag iedereen bedanken voor de lieve woorden maar ook telefoontjes die ik heb gekregen na alle heftige gebeurtenissen.

Dan rest mij alleen nog te zeggen: Een hele goede  en een fijne jaarwisseling en een goed maar vooral een gezond 2013 met iedereen die je lief is.

Heel voorzichtig

Heel, heel langzaam proberen we de draad weer op te pakken. En dat gaat met ups en downs. Veel vroeger dan voorgaande jaren hebben we de kerstboom opgezet.

Ik had heel veel behoefte aan lichtjes. Voor alle ramen staan miniboompjes met lampjes wat een sfeertje geeft van een Anton Pieck huisje.

Wat handwerken betreft gaat het nog niet zo lekker. Borduren doe ik veel maar terugborduren nog meer. Jaren terug heb ik meegedaan aan de "Loose Feathers "  van Blackbird Design. Elke maand een pakketje met patroon, garen en stof.

Maar ik moet bekennen dat ik ze heel erg leuk vind om te zien maar na er een aantal gemaakt te hebben vind ik het niet zo leuk om ze te borduren. Ze zijn voor mij niet uitdagend genoeg. Maar voor nu is het prachtig om te doen. Niet te ingewikkeld en ik heb een plannetje met al die lapjes die al klaar zijn. Door het vele terugborduren duurt het wel heel lang voor dat het klaar is. En het is goed zo om bezig te zijn.

Slechte B-film

Wat ben ik blij dat er zoiets als borduren bestaat. Dat is het enige wat ik op dit moment doe. Het kost moeite om me te concentreren maar het helpt om mijn gedachten te ordenen. Voor de rest komt er niets uit mijn handen. Verleden week woensdag hebben we mijn broerlief begraven. Maar waar is de week daarna gebleven? Alleen mijn borduurwerk is af. Daaraan kan ik merken dat de tijd doorgaat

 



De dag van de uitvaart is een hele mooie dag geworden. Een dag om, als alle scherpe kantjes weggesleten zijn met een warm gevoel op terug te kijken.

 

 

Afscheidsgedicht van dochterlief.

 

 

                                                   Voetstappen

                                          

 

                                                   Soms staat de wereld even stil

                                                   Geen voetstappen meer

                                                   In de levens van anderen

 

                                                   Jij zet je voetstappen

                                                   Ergens anders nu

                                                   Zonder ons

 

                                                   Je achtergelaten voetstappen

                                                   Als sporen op het strand

                                                   Verweven in het leven van anderen

 

                                                   Wij lopen hier

                                                   Jij daar

                                                   Gescheiden en toch verweven

                                                                     

                                                                    ~~~~~~

 





Op het verkeerde tijdstip, op de verkeerde plaats

28 maart 1957, ik kijk in een bedje. Hallo lief broertje. 1 november 2012, ik kijk in een kist. Dag lief broertje. Het is niet te vatten. Had je maar iets langer over je kopje koffie gedaan.

Lastig bezoek

Gezellig, er is weer een virus op bezoek. Zo te merken is het een plakker. Ik hoor er meer mensen over klagen dat hij niet is weg te branden.  En dat hij een beetje sneekie is. Zodra je je weer een beetje beter voelt wrijft hij in zijn handen, laat je neus weer vollopen

en daarna voel je je weer als een slappe lappenpop die nodig opgevuld moet worden.

Gistermiddag toch even heen en weer naar Zutphen geweest. Nog van het mooie weer genieten en het kan wel eens helpen om je beter te voelen. Dit keer was het maar een kleine buit.

En het gaat ook gelijk gebruikt worden. Allemaal voor quilts waarmee ik bezig ben.

 

Zo nu en dan neemt dochterlief haar borduurwerk mee als ze een paar uurtjes bij ons komt en dan zitten we heerlijk met een kop thee ( zij heeft formaat soepkom) te pikken. Haar borduurwerk groeit gestaag.

De paars-witte strepen zijn de benen van de grote elf. Jammer genoeg zijn de kleuren op de foto lang niet zo mooi als in het echt. Regelmatig komt er een glinstertje in, heel apart.
Mijn eigen borduurwerk schiet al heel erg op. Nog even goed boos worden en het is klaar.

 

Vorderingen

Er is niet zoveel te vertellen. Op dit moment kabbelt het leven heel rustigjes door. De dames Coq au Vin zien er niet uit (ze zijn in de rui) en zijn een beetje zielig. Bij tijd en wijlen kan ik me niet aan de indruk ontkomen dat ze zich ook niet zo lekker voelen. Maar ja wat wil je ook als je zo'n beetje rondloopt in je blote kont.
Adèle is al niet zo'n buitenkat en nu vind ze het al helemaal niets. Teveel wind en regen. Zelfs als ze naar boven wil, waar ze heel graag is, twijfelt ze als het koud is. Maar de stoel met de pluchen hond waar ze heel graag op ligt wint het wel.  's Avonds komt ze naar beneden en dan zijn we gezellig met z'n tweetjes aan het borduren.

 

En het schiet al op. Als het tempo zo doorgaat is dit borduurwerk inderdaad met de Kerst af en dat is toch wel een beetje het streven.

(Sorry, ik krijg de foto niet gedraaid, heel vreemd)

 

En ik ben een hele wijze raad aan het opvolgen.

 

Het is fijn en klein en omdat de naaldjes zo flexibel zijn breit het niet echt lekker. En als je nu eens twee naaldjes per dag breit dan komt het vanzelf af. Dus vanaf deze week probeer ik minimaal twee naaldjes per dag te breien. En verdorie het werkt nog ook.

En dan nu de gang. Het plaatje zegt al genoeg denk ik.

 

En er is nog iets waar wat vordering in is. Sinds twee weken ga ik dinsdag avond weer naar school, ja echt, om de Franse taal wat beter te begrijpen. En leuk dat ik het vind. Nooit gedacht dat ik zo enthousiast over taalonderwijs kan zijn want ik heb niet zo'n grote taalknobbel. Misschien komt het ook omdat het via de Volksuniversiteit is, de druk is niet zo groot. En wat ook niet onbelangrijk is, ik heb er nu zelf voor gekozen.

 

De pret is over.

Wat gaat de tijd toch snel. Vanaf maandag zijn de dagen weer normaal en werd ik ook weer op mijn werk verwacht. Het was gelijk raak, na een uurtje was mijn hulp hard nodig. Maar dan weet je ook weer waarom je het doet. 

De afgelopen week niet zo veel meer gedaan. Nu de avonden langer worden en er kaarsjes aangestoken worden, heb ik een borduurwerk tevoorschijn gehaald. Het ligt al een lange tijd te wachten om afgemaakt te worden. Nu ben ik van plan om om het achter elkaar af te maken.

Het is echt een Kersttafreeltje en het zou jammer zijn om het in de kast te laten liggen.

Ik ben hierdoor wel tot de ontdekking gekomen dat telwerk voor mij niet meer nummer één is. Jaren terug kon ik er me helemaal in laten verdwijnen. Wat verander je toch in de loop der jaren.
In het najaar krijg ik altijd een heel kortdurende opruim woede. In een verdekt hoekje op de slaapkamer stond nog steeds de laatste lapjesdoos die nog uitgezocht moest worden. Een paar uurtjes doorwerken en dan is het ineens klaar.

 

 

En voor de zoveelste maal maak ik een afspraak met mij zelf om dit soort klusjes gelijk af te maken als je er aan begonnen bent. Gewoon gedachten op nul en doorgaan. Nu nog mijn kamer verder opruimen. En dat moet ook wel want er is niet voor niets een nieuwe loper op de trap gelegd. Zo heerlijk zacht als je er oploopt en ik moet zeggen: het staat wel een beetje rijk. 

 

 

Nu wordt de gang onder handen genomen en daarna......................de kamer en dat is toch hard nodig!!!!!! 

Vakantie deel 3

De paar dagen vakantie in het westen van het land zitten er ook al op. Zoonlief- en schoondochterlief-2 gingen een paar dagen naar Rome en manlief en ik mochten voor deze twee zorgen.

 Daarom hebben wij broer- en  schoonzuslief ( zij wonen in de bollenstreek, dus het westen)  gevraagd of zij voor deze en deze willen zorgen.    

 Logisch toch?

Nu wilden we vanuit daar nog wat ondernemen, maar dat is niet gebeurd. Het lukte maar niet om terug te komen van het reisje Engeland, en eerlijk is eerlijk: ik was ook nog heel erg moe. Wat was het heerlijk om een dagje in bed te blijven met een boek en in slaap te vallen wanneer ik maar wilde. Ook dat is vakantie. Gelukkig houdt schoondochterlief-2 ook van Engelse kostuumdrama. Engelse Jane was mee en dus onder het genot van een Dvd heb ik baan twee af kunnen maken. Dus toch nog een beetje Engeland.

Vrijdag kwamen ze alweer terug en hebben we ze opgehaald op Schiphol. De volgende keer moeten ze maar wat langer wegblijven vinden wij (en zij ook).
Nu is de vakantie echt voorbij.

Vakantie deel 2: Engeland

Ik ben een wereldreiziger in spé aan het worden. Eerst Frankrijk, nu net terug uit Engeland en op dinsdag naar het westen van het land om op de katten van zoonlief- en schoondochterlief2 te passen. Engeland was een ervaring apart. De eventuele liefhebbende echtgenoten gingen niet mee. Dit was een handwerkreis met als leidraad Judith Hayle..

Zij en haar dochter hebben geleefd in Ipswich en zijn heel belangrijk geweest voor het borduuronderwijs

 

 

 

Donderdag avond om 20.00 in Hoek van Holland was het een leuk weerzien met oude bekenden van de vorige reisjes. En zo togen we naar de boot om na een gezellige avond en een korte nacht in Harwich Engeland binnen te rijden met de bus

 

En dat was het begin van drie hele lange dagen waarin we veel te zien en te horen kregen. In Colchester gingen we ontbijten. Dit ging gebeuren in het Mark Teys Hotel waar we ook 2 nachtjes zouden slapen. En natuurlijk werd het Engelse ontbijt uitgeprobeerd en ik moet zeggen: het viel absoluut niet tegen, het was zelfs heerlijk

 

En toen naar Cambridge naar het Fritzwilliam museum waar we een lezing kregen over de merklappen en de invloed van Judith Hayle. En ook al had je alleen maar MAVO-Engels, het was heel goed te volgen. Met bewondering kijk je dan naar de merklappen die er lagen. Zo fijntjes geborduurd, en dan te realiseren dat men vroeger gaan daglichtlampen en vergrootglazen had. 's Middags werden we losgelaten en konden we door Cambridge struinen (en geld uitgeven, heerlijk). Al die oude echte Engelse gebouwen en universiteiten. Als je niet oppast loop je zo met je gedachten in een Engelse detective. Er was ook een echte Cath Kidston winkel. En laat ik nu net geen breitas hebben om mijn breirol in te bewaren, en daar was daar nu net een leuke breitas! Ja, wat doe je dan: kopen.

De volgende dag gingen we naar Colchester. Dit is de oudste stad van Engeland. Noren en Romeinen hebben hun sporen achtergelaten.



En daarna naar Ipswich. Wat een leuke stad is dat. Heel wat oude panden met daarin gewoon winkels.

 

Dit is het Ancient House

Jammer genoeg gaf mijn enkel aan dat er nu wel genoeg was gelopen, en daar moet je naar luisteren. Maar ook dat is leuk. Lekker op je rollator zitten en dan mensen bekijken. Mens, wat zie je dan veel.
Om 16.30 werden we verwacht in het Hintlesham Hall Hotel voor een High Tea.

En daar liep zowaar de nieuwe Mr. Darcy. De High Tea was heerlijk en het zag er zo mooi uit.

 

 

 

Op de foto is maar één schaal te zien van een aantal. Na een dag wandelen door de stad had men toch  wel erge trek gekregen dus de schalen waren in een mum van tijd leeg.

Eén van mijn dromen heb ik daar ook waar kunnen maken. Zitten in een brede vensterbank, smachtend naar buiten kijkend. Het is dat ik geen borduurwerk bij de hand had.

Helaas waren daarna de dagen alweer voorbij. Met een flinke omweg zijn we weer naar de boot gereden. We hebben nog heel wat leuke en mooie plekjes gezien. Engelser kon het bijna niet, al die leuke huisjes en mooie kerken. Alleen het weer klopte niet, stralende zon hadden we gehad. Een cadeautje was het gewoon.
Als aandenken hadden we een klein, nog te doen borduurwerkje gekregen.
 

Met mijn eigen initialen ga ik het gebruiken als etiket voor de Engelse Jane. (die heel gestaag vordert)
Tammy en Erna, heel erg bedankt voor het organiseren van deze reis en het op sleeptouw nemen van ons. Het was zo heerlijk, ik moet nog steeds landen.

Breirolletje van Annelein

Na het wassen en strijken van de Franse was en voor het inpakken van de Engelse tas was het leuk om te lezen dat patroontje 23 van de breirol op de site van Annelein stond (www.anneleindesign.blogspot.nl). Dit is nu net een mooi klein werkje tussendoor. Nog 1 patroontje en dan is het rolletje af. 

Vakantie deel 1

Wat gaat een week toch snel. En wat is Frankrijk toch een heerlijk land om op vakantie te gaan. En wat hadden we een prachtig weer. Het werd met de dag mooier. Het huisje wat we hadden gehuurd was groter en leuker dan we hadden gedacht.En dat alles in een ruimte was, was geen punt. Het had wel iets.

Het uitzicht vonden wij prachtig.

En dan die stilte, heerlijk. De eigenaar had heel veel verschillende fruitboompjes en struiken in zijn tuin staan. Dat zag er zo verleidelijk uit. Ik kreeg ter plekke zin om er allerlei jammen, chutney's en taarten van te maken. Niet gedaan, ik had trouwens vakantie. Kortom we hebben er echt van genoten.

In de auto nog wat gebreid aan de rol.

En Engelse Jane is niet voor niets mee geweest. Er zijn ettelijke stroken aan elkaar gezet en de zak met de honderdduizend wybertjes is ondertussen gereduceerd naar duizend wybertjes. 

Ondanks dat we maar een weekje hadden hebben we best veel gedaan. Manlief en ik zijn gek op kastelen kijken en dat hebben we ook gedaan.

Binnenin was het een museum wat ging over de opbouw en tradities van de streek.

Dit is geen stof maar behang

Lakentje in een wiegje

En dit was de lunch

 

 Naar de markt gaan is ook altijd leuk. 

Waar we ons ook heel goed hebben vermaakt was in Chalon sur Sâone. Bijna hadden we een antiek kroonluchtertje gekocht. Hij kwam uit een duur groot oud huis.Toch niet gedaan. Hij zou in de gang terecht gekomen zijn en dat vonden we een beetje sneu. Bij ons loopt iedereen achterom dus de gang wordt praktisch niet gebruikt. Ja, de krant ligt er 's morgens en dan ben ik nog zo duf dat het me op dat moment niet zo veel uitmaakt wat er hangt. En dat willen we hem niet aandoen. Zo'n lamp vraagt om gezien te worden

                          

En nu heb ik voorpret om een reisje naar Engeland te gaan maken. Spannend is het wel. Zo voor de eerste keer het kanaal over. Manlief blijft thuis en ik vermoed dat hij dat wel prima vindt. Ik ga met een aantal dames naar Cambridge en Ipswich. Thuis heeft hij al genoeg aan de Dames Coq au Vin en Adèle, over mijzelf maar niet te spreken. 

En nu wij

Zo, en nu is het onze beurt om er even tussen uit te gaan. Engels Jane mag mee. Zij heeft haar kratje al ingepakt. De honderd-duizend wybertjes, garen, schaar, snijmatje en mes en heel belangrijk de daglichtlamp. Want het wordt 's avonds steeds eerder donker en wie weet kunnen we nog een beetje buiten zitten als het zoel is. En de breirol hoor ik alweer zachtjes zingen: jippie we gaan weer naar Frankrijk! En als we bij leven en welzijn weer terug zijn heb ik nog een leuk reisje in het vooruitzicht.