Weer wat structuur

Wat krijg ik toch zin in het voorjaar. Manlief kwam van de week thuis met een arm vol voorjaarsbloemen. De kamer ruikt nu heerlijk naar hyacinten, vooral als de zon er op schijnt. Langzamerhand komt er weer structuur in ons leven. Zelfs het huishouden van Jan Steen kwam om de hoek kijken. Dit kan er gebeuren als je de verkeerde stoofschotel uit de vriezer haalt. Deze bevatte ook aardappelen en groente, daar had één persoon genoeg aan. Het was de bedoeling dat er alleen  stoofvlees ontdooid moest worden zodat we er met z'n tweetjes van konden eten. Dochterlief kwam die middag haar haren verven en haar manlief zou haar weer ophalen na zijn werk. Werk liep uit  en schoonzoonlief had erg veel trek. Wat wil je ook als je twee meter hoog en breed bent. (Hij is wel heel erg lief hoor, net een teddybeer). Dus dan haal je uit de vriezer alle loempia's die je hebt en dan eet je gezellig met z'n vieren Chinees.

Deze zijn bij ons favoriet. Ze doen heel erg denken aan mijn jeugd. We hadden een Indonesische buurvrouw die regelmatig iets lekkers w.o. ook loempia's, kwam brengen en mijn moeder wat kneepjes van het Indonesisch koken heeft bijgebracht. Al heb ik het alleen maar over zuur vlees dan loopt bij dochterlief al het water in de mond. De stoofschotel is ondertussen ook op. Manlief at pannekoeken en ik had de stoofschotel.

En hoe gaat het met quilten? Goed, kan ik zeggen. Bij mijn ouders kwam een heel lief bakje tevoorschijn en dat is nu omgedoopt in een draadjesbakje.

Er lagen heel wat reepjes wybertjes te wachten om bijgesneden te worden en met zo'n schattig bakje kan je er niet omheen. Dus snijmes, snijmat, lineaaltje en snijden maar.

En als de zon weer gaat schijnen ga ik quilten in mijn tuinkamer (slaapkamer). Heerlijk.