vrijdag 19 april 2013

Heel langzaam

Pakken we ons leven weer op. Niet ons oude leventje, daarvoor is er te veel gebeurd. Maar met het begin van de rest van ons leven. Manlief is alweer anderhalve week thuis. Gelukkig zijn er geen restverschijnselen en vanaf vandaag mag hij ook weer autorijden en dat is waar hij heel blij mee is.
Wel is er nu een bepaalde rust gekomen. Wat betreft mijn schoonzuslief zei een tantelief: het lijden is geleden en daarin had ze gelijk.

De afgelopen nachten heb ik gewerkt en wat is het  fijn om de vogels weer heel vroeg te horen fluiten. Het begint nu al om 4.45 uur. En daar kan ik zo van genieten. Mijn werk heeft de mogelijkheden om daar even bij stil te staan en daar ben ik me al van bewust toen ik heel lang geleden de verpleging inging. Eventjes het raam openzetten en dan genieten.
Ook de pruimenboom heeft in één week een metamorfose ondergaan. Van een kale boom tot ontploffende bloesem. Volgende week zal het wel een bloemenzee zijn met allerlei zoemende insecten. 
 
Op dit moment zijn wij"Hotel Oom en Tante". De ene neeflief heeft voor dit weekend plaats gemaakt voor de andere neeflief. Het is nu alleen logies met ontbijt, meer heeft hij niet nodig. Hij vindt het al fijn dat, als je een paar daagjes een feestje hebt in Tilburg en je woont in het hoge noorden hier een bed kan krijgen. (En ik vind het heel erg leuk). Maar hij bracht iets heel leuks mee. Een heel oud diploma nuttig handwerken voor meisjes voor huis-en schoolonderwijs. De schoonmoeder van zuslief had het in haar bezit en wist niet wat ze er mee moest doen. Ik wel: dacht mijn zuslief. En ik ben er heel erg blij mee. Weer een stukje geschiedenis die ik zal koesteren.

 

Het afmaken heb ik ook weer opgepakt. Deze lap is nu klaar, moet alleen nog gestreken worden. Het plan is om er een kussen van te maken voor bij de tuinmeubelen.

 
Met de kippenlap gaat het ook goed. 
 
 
Evenzo met de kitch-plaid. Regelmatig kan ik maar één toer per dag breien. Maar is het niet zo: één naadje in de week is een hemdsmouw in het jaar? Nu ik het zo zie staan denk ik dat ik wel de klok heb horen luiden maar niet weet waar de klepel hangt

 
De achterkant is één zooitje, maar het komt goed.

7 opmerkingen:

  1. Dag Toos, hoe is het met jouw man? Prachtig borduurwerk laat je zien. En ik zie iets van een onderwijsbevoegdheid in Zwolle, maar van wie?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Met mijn man gaat het gelukkig heel goed.Het bij een kleine TIA gebleven en daar zijn we dankbaar voor.
    Het diploma komt uit 1913. Ik ben eerlijk gezegd het even kwijt hoe de relatie in elkaar zit maar de schoonmoeder van mijn zus had het en wilde het bij het oud papier doen. Het was familie van haar maar dat moet ik nog even navragen over wie en wat. De naam is Wiebedina Kamphuis uit Ulrum geb. 9 dec. 1893.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goed weer bij je te lezen. Doe het rustig aan. Fijn dat het goed gaat met je man.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Toos, ik ben blij dat er weer een heel klein beetje rust in je leven is gekomen.En wat die vogeltjes betreft, ook ik ben in de gelukkig positie daarvan te kunnen genieten
    Liefs en een fijn weekend
    Erna x

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wiebedina Kamphuis was de oma van mijn manlief. De moeder van zijn vader.
    "Oma tok-tok" ,want ze had kipjes :)
    (lief is dat, ik zie ineens hoe die grote vent als klein jongetje was, als hij dat zegt)
    Ze is overleden in 1982.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo Toos
    Gelukkig dat het weer beter met jullie gaat.
    En het zeker genieten met het raam open, de vogels en bloesem geven je een gevoel zodat de wereld er weer een stukje mooier uit ziet. Geniet ervan.
    Fijn weekend. Groetjes van Harriet

    BeantwoordenVerwijderen