En daar zijn dan de wolletjes

   

Behalve de groene zijn dit tassen en zakken van Trollewol. Over de groene later meer. Is ook een wolletje maar krijgt een andere functie.

Zowel dochterlief als ik zijn overstag gegaan voor heel veel mooie wol. En dat hebben we gekocht bij een hele lieve mevrouw. 

Dochterlief was helemaal flieft op dit:

                                                      

En het staat hier in:

                                                      

Na het rondje met z'n viertjes scheelde het niet veel dat ik een jengelende volwassende aan mijn rok had hangen. Maaamm, ik wil daar naar toe. Daar gaan we toch ook naar toe? Kom nou........

Maar alle gekheid op een stokje, we hebben het bij Trollenwol erg naar ons zin gehad. Bepakt en bezakt en huppelend gingen we weer verder. 

Maar na een poosje werd ik toch weer onrustig. Ik had ook dit gezien.

                                      

Zo'n zelfde model maar dan van Rowan Felted Tweed. Het breimagazin TRUI start met een Kal en eigenlijk wil ik er wel aan mee doen. Een heerlijk warm geval om aan te trekken in de koude nachten tijdens mijn werk. En dan komt het weer van: zal ik wel, zal ik niet. Maar bij het niet krijg ik spijt, dat weet ik al bij voorbaat. Dan toch maar wel. Dus weer in gestrekte draf naar Trollenwol, zo leuk.

Thuis gekomen zijn we de volgende dag met z'n tweetjes begonnen met onze eigen vouwlap wat dus een vest/shrug moet worden.

                                          

 

Ik had nog nooit op de goede manier ingebreid en het leek me nu een goed moment om het uit te gaan proberen. Tenslotte is het niet voor niets een Kal.

                                      

En het lukt nog ook, eigenlijk heel erg snel. Klaarblijkelijk was ik er aan toe om het zo te doen. 

Ondertussen is het allereerste gedeelte klaar, dus nu wachten op het vervolg op 1 maart.

Dochterlief deed ook haar best. Alleen toen ze bijna negen naalden had gebreid kwam ze tot de ontdekking dat de eerste toer gedraaid zat. Oeps, uithalen, uithuilen en opnieuw beginnen. En nu is ze al zover.     

                                                      

Ik heb al eens verteld dat dochterlief een laadbloeier is. Ook dat ze wat breien betreft één keer een ribbelsjaal heeft gebreid lang, lang geleden en daarna nooit meer breinaalden heeft aangeraakt en het ook nooit meer zou doen totdat ze ineens een muts in Fair Isle wilde breien omdat die geheel tegen haar smaak in toch wel leuk en erg uitdagend was. Ach ja, de genen hè.

Nu heeft ze hem af en hij is toch mooi en leuk geworden!

                                                  

Om nog mooier geworden is hij behandeld met Euchelan en om de pudding vorm van grote oma getrokken. 

                                                 

Omdat ik dus niet verder met de Kal kan ben ik begonnen met de inhoud van de andere tas.

                                                   

Eerst maar de omslagdoek. En het gaat lekker.