En nog meer wolletjes

                                                        

Brrrrrrr, wat een druilweer. Ik vind het nu zo langzamerhand wel genoeg. Voordat je hebt gegoogeld over die gele bol overdag in de lucht is tie alweer verdwenen. 

We moeten het maar anders gaan doen om wat licht en lucht te zien.

Eitjes en bloemetjes doen het altijd goed.

                                                        

En van deze tekeningen kan ik heel blij worden.

                                                       

Maar nu weer over op de wolletjes.

Het gaat goed met de wollige bolletjes.

Kijk maar:

                                              

Dit ventje is dus Jip. Een Takkie is al aangeschaft bij de Hema. Eén maal raden hoe dochterlief heet.......

Als hij helemaal gezond wordt verklaard dan komt hij over een paar weekjes in onze familie. 

Dat brengt mij bij de volgende hond.

                                            

Is bijna klaar. Om de spanning hoog te houden, zowel letterlijk als figuurlijk is het grootste deel opgerold.

Dus zusjelief nog eventjes geduld, het komt goed.

Maar dit is geen wolletje, dit is een katoentje. Klopt helemaal, en als het katoentje van het rekje is dan komt dit op het rekje.

                                       

Een voorbedrukte tas.  Ooit langgeleden eens gekregen van een oude handwerklerares die haar spulletjes aan het opruimen was. Ook dit blijft me maar achtervolgen. Het is niet zo mijn ding en toch ga ik het maken. Waarom?????????, het is en blijft voor mij ook een raadsel. 

Op de beurs in Zwolle de borduurwol en beugel gekocht, en ik vind het nog leuk ook. Daarbij komen ook herinneringen van vroeger boven. In Hilversum, waar ik geboren ben, was in de Kerkstraat een hele mooie grote handwerkzaak genaamd " de Papaver" . Wat hebben mijn moederlief en ik hier vaak in de etalage gekeken. Zo nu en dan gingen we naar binnen om een strengetje borduurzij aan te schaffen. Het was duur. Toen ik begon met borduren kostte een strengetje D.M.C. 18 of 19 cent. En dat was een hele uitgave. Maar regelmatig lagen ook grote voorbedrukte stukken canvas. Er was al voorgeborduurd in horizontale lijnen zodat als men er overborduurde het een mooi vol werk liet zien. En het was erg kostbaar. Allebei liepen we te watertanden. En over het popppenhuis zal ik het maar niet hebben. Zo leuk.

De Papaver bestaat al heel lang niet meer. Qua assortiment was " de Vlijt" een goede vervanger. Maar helaas, ook dat is niet meer.

                                          

Ach ja, en daarom gaan we nu naar beurzen om ons hart weer op te halen en te watertanden.

 Wat me dus brengt op de sharf van Trui. Afgelopen zaterdag lag het nieuwe nummer in de bus, dus een stuk Kal. En er is flink gebreid.

                                                     

Bij het doorbladeren viel mijn oog hierop. Ik vind ze schattig en als mijn schoonmoederlief nog zou leven dan had ze ze gelijk gemaakt.

                                                    

Zo ga ik ze in het verlengde van "grote oma" zelf maar maken.

                                     

Volgens mij zijn we weer bij met de wolletjes van Zwolle. En het was een hoop nostalgie dit keer.