zondag 3 februari 2013

Nu zal ik maar eens wat vertellen


 
Mijn vrouwlijk personeelslid heeft op dit moment niet zo veel te vertellen. Ze is heel druk in de weer met dat menggeval en de nieuwe oven. Dus zal ik de honneurs maar waarnemen. Ik ben nu ongeveer 6 maanden in dit huis en ik moet zeggen dat ik denk dat het me wel bevalt. Ze zorgen goed voor me, ik krijg op tijd mijn natje en droogje,en niet verder vertellen hoor, maar ik geloof dat ik zelfs een ietsje pietsje aangekomen ben. Mijn bak wordt op tijd verschoond want zo niet, dan weet ik heel goed de wasbak of fonteintje te vinden. Ik houd er niet van, al ben ik maar een keer geweest, om de bak weer te gebruiken. Ja, ik ben een dame. Een echte, ik prefereer mannen boven vrouwen.

 
Op dit moment is er voor enkele maanden een paar dagen in de week een neeflief van het personeel hier in huis. Dat is in verband met zijn studie. Anders moet hij te ver reizen. En lief dat ik hem vind, he is so cute! En als ik iedereen zat ben kruip ik lekker weg in mijn eigen bedje.

                                         Maar dan de dames Coq au Vin.

Als er eentje en waarschijnlijk nog eentje niet oppast worden ze misschien wel echt Coq au Vin. Lekker gaargesudderd in een goede volle rode wijn. Nu zal mijn personeel dat wel niet doen maar het is geen stijl als je goed wordt verzorgd om dan toch nog die ronde bruine dingen zelf op te eten terwijl het personeel ze heel graag zelf willen nuttigen als dank voor hun goede zorgen. Goede raad is duur. En zo werden er twee supermarkteieren leeggehaald en gebakken. Daarna ging het mannelijk personeel in de weer met Groninger mosterd en kerrie en vulde de omhulsels ermee. Hij schijnt gehoord te hebben dat dat kon, ja kon, helpen. En lekker dat ze het vonden, ze stoven er op af en aten het met smaak op. Oké, nu zullen de geredde eieren wel wat pittiger en scherper smaken. Maar mijn mannelijk personeelslid is niet voor één gat gevangen. Hij is gaan denken en kwam op het principe van een knikker jodelbaan ( wat een naam ).


 En jawel hoor na een dagje meten, denken, zagen en timmeren kregen de dames een eiglijbaanleghok.








En tot mijn verrassing en vreugde werkt het. Ook tot vreugde van mijn personeel natuurlijk.
Zo, voorlopig heb ik weer genoeg verteld. Volgens mijn personeel heb ik nog niet helemaal laten zien wie ik ben. Dat klopt ook wel maar er is genoeg tijd om zover te komen. Ik merk gewoon aan ze dat ik hier niet weg hoef en dat is toch wel een hele fijne gedachte.

 

4 opmerkingen:

  1. Hallo poes zonder naam. Je hebt het goed voor elkaar, wij mogen ook niet klagen. Onze voedvrouw vergeet wel eens de brokken bij te vullen maar daar hebben we een speciale miauw voor, en dat begrijpt ze dan. We houden erg van vers kraanwater, geen druppels maar een straaltje. Als het huisvolk gaat eten zitten wij ernaast, we schooien niet en dat hoeft ook niet want ze weten precies wat we lusten. Ja, we hebben ze goed afgericht. Groet Mara en Neko.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahahaha geweldig, een eiglijbaan! Strakjes zeker ook nog een rechtstreekse verbinding naar de keuken ? :D

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zou jij een je vrouwelijke personeel door willen geven .
    dat ik nu op mijn gemak stof en patroontjes ga zoeken voor de letterbak .
    En haar bedanken voor de tip .

    Gr yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een gezellige dame ben je. Ik zou je bijna een aanzoek doen. maar helaas, ik ben een jeweetwel kater.
    Groeten, Tom

    BeantwoordenVerwijderen