Het déjeuneetje

Zo'n jaar of 50 geleden kocht mijn moederlief samen met mij in een dure servieswinkel een cadeau voor haar schoonmoeder. Ik weet nog hoe mooi ik het vond. Ook mijn oma vond het prachtig

Mijn oma was er erg zuinig op. En wat een moeite heeft het gekost om het gebroken kopje te vervangen. Maar het was gelukt. Mijn oma is jammer genoeg niet oud geworden. Nadat ook opa was overleden ging dit déjeuneetje naar mijn ouders terug. Mijn moeder heeft het nooit gebruikt maar het is in de kast blijven staan en met de verhuizingen is het meegegaan. En nu is het bij mij. De reden waarom het nu bij mij is is verdrietig. In de komende maanden gaan we afscheid nemen van haar zoon, dus mijn vaderlief. Van de week hebben we te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek is. Daar mijn moederlief er zich niets meer van kan herinneren moest ik het maar vast meenemen. Nu staat het in de kast en als we de kamer hebben opgeknapt krijgt het een mooi plekje. En misschien ga ik het heel voorzichtig gebruiken. Voor mij heeft het heel veel waarde, al is het alleen maar omdat ik net zo heet als mijn oma.