Draadjes wirwar

Ra,ra wat nu weer. Ook dit is van zolder gehaald en ga ik nu afmaken. Het heeft alweer lang genoeg in een tas gezeten. Een paar jaar geleden kon ik letterlijk en figuurlijk geen kant meer op en zat ik met mijn beentje omhoog op bed . Het makkelijkste was dan een breiwerk of een borduurwerkje. Quilts maken zou ook wel gaan maar lapjes snijden was geen optie. Dat gaat het fijnst als je erbij staat en dat was nu net het euvel. Lopen en staan was zo langzamerhand een hele pijnlijke onderneming geworden dus als het niet echt nodig was bleef ik lekker waar ik was en dat was op bed (uitzicht op de tuin) ,rugsteun omhoog, voeteneind een klein beetje omhoog en daar zat moeders. Overdag omgeven door handwerken en werkjes, boeken, tijdschriften, laptop voor Dvd's en een blad met thee, koffie, etc, etc. Gezien de omstandigheden niet slecht. Na een operatie en heel veel geduld is het weer goed gekomen en loop ik weer vrolijk rond. Geen ellenlange stukken meer en de rollator gaat nog regelmatig mee als er een hele dag geslenterd gaat worden. Maar zoiets heeft ook weer zijn positieve kanten. Het dient tevens als pakezel en in de trein heb je altijd je eigen stoeltje bij je. Maar ik dwaal af.

Dit is dus een breiwerk en het wordt een plaid uit een boek van Nicky Epstein. Toen ik het zag was het liefde op het eerste gezicht. Heel veel visjes en bolletjes, heel veel draadjes en heel wat telwerk maar ook dit is zo verschrikkelijk leuk om te doen. Ik zit er zelf over te denken als ik hier aan ga werken om weer gewoon op bed te gaan zitten. Zo rollen niet al bolletjes op de grond.