Een writersblock

,En dan is er zomaar een zomer voorbij. Lang geleden dat ik iets heb geschreven. We houden het maar op een afwezigheid van inspiratie, ik kreeg het gevoel steeds het zelfde te vertellen. Maar zo is het leven, geschiedenis herhaalt zich steeds. Maaaar er zijn wel foto's gemaakt. Krijg ik weer zin om met terugwerkende kracht te vertellen dan kan dat alsnog. Want stilgezeten is er allerminst. 

We beginnen weer met frisse zin, en wel met het dubbelen van een quilt die zo langzamerhand lag te verstoffen. Alles was er, achterkant was al op maat gemaakt, vulling lag al lang uitgepakt. Kortom, wat is dan het probleem? Nu, dat was het formaat. Zo'n beetje 2.20 bij 2.50. Ik houd niet van kleine quilts. 

En dan begint het. Hoe zal ik het dubbelen, of zal ik het eens een keertje laten doen. In de tweede optie zag ik niet zo veel heil. De achterkant is erg krap, en dat wil ik degene niet aan doen die voor mij zou dubbelen. Op de vloer is ook geen optie. Meubels zouden verplaatst moeten worden en oohhh, mijn knietjes. De methode met latten, nog nooit geprobeerd. En om dan te beginnen met zo'n grote? Manief erop uit gestuurd naar de dichts bijzijnde bouwmarkt om latten aan te schaffen die nog met de auto vervoerd kunnen worden. Ben ik eventjes blij dat wij een hoog plafond hebben. Tig keer gegoogeld en vooruit dan maar. Meubels iets verplaatst en beginnen maar.

                                         

Ah, wat lief, ze slaapt net. Ik ga wel wat anders doen. 

                                                      

                                                                Hij is al bijna op

                                      

Nadat Adèle uitgeslapen was ben ik maar gestart. Na veel heen en weer geloop, begin op latten plakken en daarna oprollen (vergeten foto's te maken) had ik twee nette opgerolde vlaggestokken. Bang dat de lappen zouden zakken werden ze op de enige plek neergelegd die in aanmerking kwam en dat was de gang.

                                                      

Dus nu was de quilt geënkeld totdat er tijd was om rustig te dubbelen. En dat was vandaag. Kamer weer verbouwd, achterkant op tafel al iets uitgerold. Tussenvulling erop en daarna de top pakken. Terwijl ik de vlaggestok oppak grijnzen twee van deze mij aan.

                                       

Van die grote, zwarte. Ik ben niet bang uitgevallen maar ieder mens heeft een uitzondering en dat is bij mij spinnen. Manlief mag ze dan vangen en buiten zetten, doodmaken vind ik nergens voor nodig. Volgens manlief gaf hij ze geen ongelijk om op die plek overnacht te hebben. 

Goed, alles is in orde gekomen en in de mand ligt nu een gedubbelde quilt te wachten totdat het koud genoeg is om te gaan bankhangen en er onder te kruipen om te gaan quilten.

                                      

                                                                                 

P.s. Op deze manier dubbelen is een uitvinding! Hulde aan degene die dit heeft uitgevonden. Dubbelen is nu zelfs een beetje leuk.