Het was me een weekje wel

Wat een ontzettende enerverende week hebben we allemaal gehad. Zo zie je maar weer dat je moet genieten van de mooie momenten die op je pad komen. Alles kan ineens veranderen.                       Het rampje dat ons is overkomen staat in het niets bij wat er in Parijs is gebeurd maar heeft wel een inpact.

Kijk,

                             

Dit zijn de armen van een schoonzuslief en ze is letterlijk onthand. Rechter pols en linker schouder zijn gebroken na een lelijke val.  En nu woont ze gezellig een aantal weken bij ons. Wat heel erg sneu is dat ze mee zou gaan naar de handwerkbeurs in Herrogate. Iets waar we ons ontzettend op verheugden. Nu ga ik wel en ik verheug me er ook erg op maar het is jammer dat ze niet meegaat. Maar wie weet komt er een herkansing. 

Nu de eerste schrik, pijn en dagen voorbij zijn kan ik misschien ook weer verder met breien.

                                            

Dunne naaldjes, nog dunner zou mooier zijn. Eerst maar zo oefenen.