Het vallende kwartje

Toen wij nog boven sliepen vond ik het altijd een gezellige ruimte. O wat zat ik me te verkneuteren als de kinderen uitgevlogen waren en ik daar dan mijn hobby kamer zou maken. Eigenlijk mijn naaikamer maar dat zeggen we maar niet daar het mensen op verkeerde gedachten kan brengen en nee dat doe ik niet. Ik ben dan wel nachtwacht maar .......ja hoor, zo kan die wel weer.

En toen gingen wij beneden slapen, nog meer ruimte. Geverfd, gezaagd, getimmerd heel veel door manlief, en zo kreeg ik mijn frotplek. Dacht je nu dat ik het fijne plek vond. Nou nee, ik kan mijn draai daar niet vinden. Waarom niet, ik zou het niet weten. 

In het kamertje van de zoonslief stond een grote slaapbank voor logees. Misschien is die ruimte beter geschikt. Dus de bank naar onze oude slaapplek, de tafel met machine daar naar toe verhuisd en inderdaad een verbetering. Maar toch klopte het nog niet, maar wat.

Zo liepen manlief en ik verleden week door Ikea voor een plastic kratje. 

                         

   

Ach ja, je moet een reden hebben om daar naar toe te rijden. En ineens valt het kwartje bij het zien van een bureaustoel. 

                       

  

Dat is het, zo'n stoel. Ik zie zo mijn kamer veranderen in een lichte gezellig plek waar ik, hoop ik, heel veel uurtjes ga doorbrengen. 

Behalve een plastic kratje gingen nu dus ook de stoel en een vergaarbak op wieltjes mee.

                       

   

Daar was ik al lang verliefd op maar ja geen reden om aan te schaffen en nu dus wel. De vitrinekast die ik zo leuk vind laten we nog even staan.

                     

  

Goede reden om weer een keer te gaan.

Nu ben ik de bende boven aan het uitzoeken en opbergen. Het is geen vervelende onderneming meer. De bureaustoel en vergaarbak zijn al gemonteerd. En ik heb het nu al naar mijn zin, het gaat kloppen.

Gisteren ben ik met schoonzoonlief teruggegaan naar Ikea en heb maar twee vitrinekastjes gekocht. Ik wil van mijn mooie handwerkspulletjes genieten.

Mijn erfkist is eigenlijk een comode.

                    

 

Daarin liggen al het opgespaarde oude handwerk in en het door mij gemaakte werk van cursussen en maaksels waar ik trots op ben.

                                                

                                                                        

Dit wordt de plek waar het komt te staan. Bovenop de kast met allerlei garen, makkelijk vlak bij de werkplek. Nu maar zorgen dat alle klosjes hun plekje weer terug krijgen. Overal vind ik ze, in tasjes, in doosjes, kortom werk aan de winkel en ik heb er zin in.