Heel Nederland

Bakt, haakt of borduurt randjes van de week. Bakken is heel leuk en ik doe het eigenlijk heel graag. Echter, er kleeft een nadeel aan. Het moet opgegeten worden. Manlief kan het makkelijk hebben en ondanks dat hij de respectabele leeftijd heeft van een gepensioneerde, is hij nog gekscherend een wandelende kliko zonder zwembandjes en 30+ buik. Jammer genoeg, ben ik dat niet. Want het lijkt erop dat wat manlief naar binnen werkt er bij mij aankomt. Het is inderdaad oneerlijk verdeeld in de wereld. Dus ik bak maar met mondjes maat. Maar voordat iedereen gaat protesteren. Manlief krijgt genoeg, hoor. Koken vind ik ook heel erg leuk en regelmatig moet er een recept worden uitgeprobeerd. 

En dan de randjes van de week.

                     

Wat een leuk idee. Een pronkrol met alleen maar randen. Annelies en Simone, petje af. Naar mijn idee gaat er best veel tijd inzitten om alles getekend te krijgen en ook de correspondentie zal best veel aandacht vragen. Maar ik ben heel erg sterk. Ik doe niet mee. Hoe leuk het er ook uit ziet.  En zo'n twee meter rol zal het heel goed doen in de erfkist. Nog steeds ben ik heel erg sterk.

Oke, dan het haken. Een paar weken geleden zag ik het al regelmatig opduiken.

                   

Mijn eerste gedachte was: leuk, aan dochterlief doorgeven. Zij had een tijd terug al het haken ontdekt en het leek me wel iets voor haar. Maar ik ga het niet doen. Weer iets nieuws beginnen terwijl er zo veel nog afgemaakt moet worden.

Echter dochterlief kwam er zelf mee aan. Zij was al begonnen. En nee, ik ga er niet aan beginnen. Ja, het ziet er goed uit, en neeeeee, ik ga er niet aan beginnen. Hoeveel bollen garen heb ik eigenlijk nodig? Mam, het is natuurlijk wel leuk...... Ja dochterlief, ik weet het, het is heel erg leuk. Hoeveel garen had je ook weer nodig? En ineens stond ik in een winkel met heel veel bolletjes garen. Tien kleurtjes had ik zo gevonden, toch wel heel erg leuk. En toen kwam het schuldgevoel. Dat stemmetje zei: je weet toch dat op zolder een hele krat vol met garen staat! Geen restjes maar flinke bollen. En een aantal van dezelfde kleur, gekregen van een collega. Het kwam bij haar moeder vandaan die was overleden. En vanaf dat ik het had gekregen wilde ik dat het een goede bestemming kreeg. Dochterlief nam de helft mee. Zij wist wel wat ze er mee ging doen. En ik had de rest. Zo heb ik dus een deken gehaakt, veel afgekeken van de foto. Vanavond heb ik de laatste steken gehaakt en de draadjes afgehecht.

                      

Maar wat heel fijn is: de krat is leeg, alleen maar een paar restjes. En die andere tien bollen dan? Daar ga ik gewoon mee verder, heel trouw de toeren haken die per week worden gegeven