We gaan gewoon door

We laten ons niet klein maken. Iets of wat blijft maar achtervolgen en vervelend doen. En 2013 zouden we weer met frisse moed beginnen. Sinds maandagnacht lig ik in het ziekenhuis met de symptomen van een niersteen. Geef mij maar een bevalling van een kind in plaats van een niersteen. Echter het is echt een zoekplaatje geworden. Op de foto's en scan is geen verdwaalde Amersfoortse kei gevonden, terwijl ik het gevoel zo langzamerhand krijg dat er zo'n formaat steen in mijn buik zit.
Helaas heb ik totaal geen zin in borduren,breien, quilten enz. Ik denk dat het een gevolg is van de hoeveelheid pijnstilling. En dan gaan mijn gedachten wel eens naar vroeger toen er nog geen buscopan, diclofenac, paracetamol etc, etc bestonden. Verder durf ik niet te denken, ben bang dat ik spontaan weer een pijnaanval krijg.
Dus inplaats van een lapje wat weer af is een foto van het uitzicht wat ik nu heb.