De pret is over.

Wat gaat de tijd toch snel. Vanaf maandag zijn de dagen weer normaal en werd ik ook weer op mijn werk verwacht. Het was gelijk raak, na een uurtje was mijn hulp hard nodig. Maar dan weet je ook weer waarom je het doet. 

De afgelopen week niet zo veel meer gedaan. Nu de avonden langer worden en er kaarsjes aangestoken worden, heb ik een borduurwerk tevoorschijn gehaald. Het ligt al een lange tijd te wachten om afgemaakt te worden. Nu ben ik van plan om om het achter elkaar af te maken.

Het is echt een Kersttafreeltje en het zou jammer zijn om het in de kast te laten liggen.

Ik ben hierdoor wel tot de ontdekking gekomen dat telwerk voor mij niet meer nummer één is. Jaren terug kon ik er me helemaal in laten verdwijnen. Wat verander je toch in de loop der jaren.
In het najaar krijg ik altijd een heel kortdurende opruim woede. In een verdekt hoekje op de slaapkamer stond nog steeds de laatste lapjesdoos die nog uitgezocht moest worden. Een paar uurtjes doorwerken en dan is het ineens klaar.

 

 

En voor de zoveelste maal maak ik een afspraak met mij zelf om dit soort klusjes gelijk af te maken als je er aan begonnen bent. Gewoon gedachten op nul en doorgaan. Nu nog mijn kamer verder opruimen. En dat moet ook wel want er is niet voor niets een nieuwe loper op de trap gelegd. Zo heerlijk zacht als je er oploopt en ik moet zeggen: het staat wel een beetje rijk. 

 

 

Nu wordt de gang onder handen genomen en daarna......................de kamer en dat is toch hard nodig!!!!!!