Ik ben een beetje gewend

Ik ben hier nu vier weken en ik denk dat ik het wel naar mijn zin heb. Het was toch wel even wennen hoor. Een huis waar ik overal mag komen. Een tuin waar ik overal mag komen en wat ik in het begin toch wel een beetje heel erg eng vond waren die gevallen die op twee poten lopen en een ontzettende herrie kunnen maken. Vooral als ze bevallen zijn van een ei. Iedereen moet dat weten. Ik snap het best wel, het is een hele prestatie maar om dat elke keer weer zo luid kakelend te vermelden is naar mijn inziens een beetje te veel van het goede.

En ik kan het nog: muisjes vangen. Zo zie je maar weer, het is net als fietsen. Als je het eenmaal onder de knieën hebt verleer je het nooit meer. De tuin naast ons is een waar eldorado voor ons als katten. Er wordt praktisch niets aan gedaan, alles mag groeien en bloeien (lees onkruid). Maar op dit moment kom ik niet zo veel buiten, Ik ben niet zo dol op regen

En waarom zou ik gaan jagen als ik toch personeel heb die mij op vaste tijden mijn bakje met eten vult?
En ik begin al die lappen van het vrouwelijk personeel ook leuk te vinden. Je kan er zo lekker op slapen.



Kijk, die lappen worden gebruikt voor een nieuwe quilt. Ze kon het weer niet laten en is stiekem aan een nieuwe quilt begonnen. Kijk maar!

Het ziet er een beetje spannend uit. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat worden. Maar ze kan er op dit moment niet mee verder, De stoffen met grote motieven zijn niet in voorraad. Ach germ, nu gaat ze aan het eind van de maand naar Amsterdam. Daar moet ook nodig bijgepraat worden. Maar ze is ondertussen ook wel met de andere lappen aan de gang geweest, hoor. En vandaag wilde ze een quilt gaan dubbelen. Maar pech, stof te weinig. Een beetje verkeerd gerekend. Ach ja kan gebeuren.

En ja, die honderdduizend wybertjes. Die zijn nog steeds niet allemaal aan elkaar, maar het vordert.