Dagje Amsterdam

Manlief en ik hebben ons voorgenomen uitje naar Amsterdam uitgevoerd. Met de trein en hier kwamen we aan

Op de perronnen was het niet zo druk, maar beneden! Het is net zo als dat het heel druk op de weg is: waar moet iedereen toch naar toe. Allemaal achter elkaar met een bepaalde haast. Vaak werkt het bij mij op de lachspieren en zie ik het komische ervan in. Als je 's nachts werkt ligt bijna alles plat (letterlijk en figuurlijk) en dan draait de wereld ook door.Maar goed, dit was een zijsprongetje.
Buiten was het dus heerlijk warm, zonnig en ook veel mensen. Op naar de rondvaartboten. Leuk om je weer eens een toerist te voelen

En wat een fietsen. Overal staan ze geparkeerd. Zelfs onder de grote bruggen bij het station.

En daarna naar deze winkel.

Tsja en dan komt het. Ga ik dus naar Amsterdam omdat ik niet genoeg heb van deze stof.

Is het op. Maar gezellig was het!!. Josephine was er ook (www.josephineslappiesenlarie.blogspot.com) en Elsbeth (www.elsbeths.blogspot.com). Elsbeth ken ik al een aantal jaartjes. Zo hebben we gezellig staan te buurten terwijl manlief op de trap ging zitten en het wel best vond. En dit is de buit.

 De Chintz Panel

De jaren 30 stofjes heb ik bij de buren vandaan gehaald. Deze hebben weer een totaal andere collectie en zo nu en dan ga ik er even kijken. Het is niet helemaal mijn stijl maar zo nu en dan kom ik met toch iets leuks thuis. Nu ik dus geen groene stof heb mee kunnen nemen heb ik maar stof meegenomen voor de applicatie quilt en de quilt uit het boek van Brigtte Giblin. En er ligt alweer een nieuw idee te broeden, vandaar de mallen van de Kaleidoscope Hexagon quilt.

En toen kregen manlief en ik toch een dorst. Dus in gestrekte draf naar een terrasje.

En na wat boodschapjes gedaan te hebben hadden we weer erge dorst.

Om 0.15 waren we weer tevreden in ons huisje aangekomen. Adèle ook blij, want zij had wel een beetje trek gekregen.

Wat een genot, de zon

Wat een feestje: ZON EN WARMTE !!!!! Alles ziet er dan een stukje beter uit. De laatste weken is de man met zijn beroemde hamer gewoon op visite. Was ook wel verwacht. Alleen komt hij niet met een hamertje zoals bij Hamertje Tik, maar met zo'n grote rubber hamer waarmee je straatstenen in de grond mept. Gelukkig zijn die weer van rubber zodat ze terug kunnen veren en alles heel laten. Maaaaar, ik heb niet stil gezeten. Mijn ukkienaaimachine is deze week weer op tafel gezet.

En wat ben ik toch blij met haar. Het is een klein plezierig machientje en ik ben er zo gelukkig mee. Als ik genoeg groene stof had gehad dan was er, op de randen na weer een top af geweest.

Nu is het wachten op donderdag. Dan gaan manlief en ik een dagje Amsterdammmen. Gebruik maken van de coupons die N.S. in de brievenbus gedaan heeft. Het is zo lang geleden dat we als toerist in Amsterdam geweest zijn. De laatste keer dat ik een rondvaart heb gemaakt heb was ik ongeveer 14 jaar. Ik weet dit nog heel goed omdat mijn moederlief en ik maar niet aan het verstand van die kaartjesverkoper konden brengen dat ik geen kind (12) meer was. Hij wilde met alle geweld een kinderkaartje verkopen en wij wilden alleen maar eerlijk zijn. Echter de strijd hebben we verloren, ondanks de charme van mijn moeder.

Koken is ook een liefhebberij. Vooral als er heel veel mensen komen of ook als het mooi weer is en dat we dan buiten kunnen leven. Dan ga ik dus binnen in de keuken staan. Logisch toch. Vandaag was het dus weer zo'n dag dat ik weer wat uit ging proberen. Marokkaanse kip,

courgette/ ui uit de oven en couscous. Lang leven de zomer als het mooi weer is. 

Als toetje zelfgemaakte verse aardbeien/ yoghurtijs en omdat het zo'n mooi weer was een glaasje Limoncello erbij

Herfst en/of winter?

Ik weet het, ik weet het. Iedereen heeft het er over. Juist ja, over de zomer en het weer. En nu voel ik me ook al een paar dagen niet zo fit. Alleen maar slapen wil ik. Winterdepressie?. Je zou het bijna zeggen. Gisteren kregen we zin in spruitjes maar aangezien ze vers niet te vinden zijn hebben we maar gekozen voor dit.

Rode kool en een vers worstje. Ik had niet zoveel trek, vandaar het kleine beetje. En 's avonds hebben we ons nepkacheltje aangedaan. Dat suggereert warmte en behaaglijkheid.

Het vuurtje wat je ziet zijn flikkerkerstlampjes. Zo zie je hoe je jezelf kan bedonderen waar je bij zit.

Ik ben een beetje gewend

Ik ben hier nu vier weken en ik denk dat ik het wel naar mijn zin heb. Het was toch wel even wennen hoor. Een huis waar ik overal mag komen. Een tuin waar ik overal mag komen en wat ik in het begin toch wel een beetje heel erg eng vond waren die gevallen die op twee poten lopen en een ontzettende herrie kunnen maken. Vooral als ze bevallen zijn van een ei. Iedereen moet dat weten. Ik snap het best wel, het is een hele prestatie maar om dat elke keer weer zo luid kakelend te vermelden is naar mijn inziens een beetje te veel van het goede.

En ik kan het nog: muisjes vangen. Zo zie je maar weer, het is net als fietsen. Als je het eenmaal onder de knieën hebt verleer je het nooit meer. De tuin naast ons is een waar eldorado voor ons als katten. Er wordt praktisch niets aan gedaan, alles mag groeien en bloeien (lees onkruid). Maar op dit moment kom ik niet zo veel buiten, Ik ben niet zo dol op regen

En waarom zou ik gaan jagen als ik toch personeel heb die mij op vaste tijden mijn bakje met eten vult?
En ik begin al die lappen van het vrouwelijk personeel ook leuk te vinden. Je kan er zo lekker op slapen.



Kijk, die lappen worden gebruikt voor een nieuwe quilt. Ze kon het weer niet laten en is stiekem aan een nieuwe quilt begonnen. Kijk maar!

Het ziet er een beetje spannend uit. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat worden. Maar ze kan er op dit moment niet mee verder, De stoffen met grote motieven zijn niet in voorraad. Ach germ, nu gaat ze aan het eind van de maand naar Amsterdam. Daar moet ook nodig bijgepraat worden. Maar ze is ondertussen ook wel met de andere lappen aan de gang geweest, hoor. En vandaag wilde ze een quilt gaan dubbelen. Maar pech, stof te weinig. Een beetje verkeerd gerekend. Ach ja kan gebeuren.

En ja, die honderdduizend wybertjes. Die zijn nog steeds niet allemaal aan elkaar, maar het vordert.





Rustig

Soms zijn er dagen dat er heel wat verteld kan worden en soms zijn er dagen dat er niets te vertellen valt. En vandaag is het zo'n dag dat er niets te vermelden is. Tussen het nachtelijk werken door proberen manlief en ik zo veel mogelijk van het warme weer te genieten. Wat heel erg leuk van pensioen en onregelmatig werk is, is dat je zo maar door de week het plan op kan vatten om naar je broer en voor mij liefhebbende zwager te gaan op een woensdag middag. Hij is namelijk onderwijzer en dus op de woensdag middag vrij. En ook daar kan je de honderdduizend wybertjes aan elkaar naaien. En dat heb ik dus gedaan. Een aantal dan.