Ik ben een beetje zielig

Ik ben niet zo lekker. Mijn personeel maakt zich zorgen. Mijn vacht heeft er veel mooier uitgezien en de bijnaam van theemuts ben ik niet meer waardig. En een honger dat ik heb. En nu komt het probleem. Mijn gebit is op zijn zachts gezegd: slecht. Daar moet dus nodig wat aangedaan worden. Maaaaar nu blijkt mijn schildklier vergroot te zijn en werkt te hard. Daardoor ben ik afgevallen. Nu moet dat eerst aangepakt worden voordat ik naar de tandarts ga. Daarom kreeg ik pilletjes, hele kleine knalroze pilletjes. Ik mag dan wel geen echte kerel meer zijn maar om dan roze pilletjes te geven. Allee, daar stappen we noodgedwongen maar overheen. Ja, en daarna werd ik heel erg misselijk en spuugde werkelijk alles uit wat ik maar naar binnen werkte. Ik had namelijk erge honger. Mijn personeel werkte zich uit de naad om alles op te ruimen. Dus weer naar de dokter en die gaf mij een spuit met spul zodat ik niet meer zo misselijk zou zijn en ze gaf een spuit mee met dat zelfde spul die mijn vrouwelijk personeel mocht spuiten. Volgens mij vond ze dat nog leuk ook hoor, want toen ze nog jong was is ze zuster geweest. En ja, het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. En het heeft geholpen. Ik ben niet meer misselijk, dus ik hoef niet meer te spugen. Ik hoop dat ik nu uit de furieuze cirkel ben. Mijn personeel is dan ook wat blijer. De laatste tijd hebben ze best wel wat voor hun kiezen gehad en ik wil daar niet het sluitstuk van zijn.