Ook ik

Ze hebben mij een beetje verwaarloosd de laatste tijd. Ik snap het wel hoor. Toen mijn huisgenoot er ineens niet meer was gedroeg ik me ook anders. Maar die periode is nu voorbij. Buiten schijnt de zon en dan geniet ik ontzettend. Het personeel heeft een tafeltje in de tuin gezet en daar ben ik heel tevreden mee.

Ik heb horen zeggen dat ze dat meegenomen hebben uit het theelepeltje van de vader en moeder van mijn vrouwelijk personeel. Maar wat ik me nu afvraag: hoe kan zo'n tafeltje nu op een theelepeltje staan? Misschien hoor ik dat een keertje in de wandelgangen. Je weet het maar nooit. Heel vaak denkt men dat ik slaap en dan laat ik ze maar in die waan. Je moet eens weten wat je dan allemaal te horen krijgt. Maar zie je dat mijn vacht er helemaal niet mooi uitziet! Ik ben zelfs erg afgevallen. Dat was wel nodig maar zoveel was nu ook weer niet de bedoeling. En eten dat ik doe, alles wat los en vast zit. Als mijn bakje gevuld wordt haal ik het onder de handen van mijn personeel vandaan. En dan worden ze een beetje boos, maar kan ik er wat aan doen dat ik zo'n honger heb. Dus moest ik mee naar de dokter. En  ik heb daar zo'n hekel aan. Al dat geaai en gegraai in en op mijn lijf, brrrr. Maar goed, het is gebeurd. En weet je wat er aan de hand is. Mijn schildklier werkt te snel. Ook ik ontkom er niet aan. Het is voor mij al een bekend kwaaltje. Goed voorbeeld doet goed volgen denk ik dan maar. Nu krijg ik medicijnen maar ik hoop één ding dat ik qua gewicht niet doorsla naar de andere kant. Dan doet goed voorbeeld niet goed volgen. We zien het wel. Ik  ga weer genieten van de zon en ga de dames Coq au Vin in de gaten houden. Ze hebben namelijk het voorjaar in de bol en dat laten ze merken ook.

Ze produceren bijna elke dag een ei. Ik moet er niet aan denken, elke dag een bevalling. Ben ik blij dat ik een kater was. En kijk eens wat ik ook zag.

Een bloempje in de pruimenboom. De eerste aanzet voor pruimenjam, taart, chutney.  De taart trekt mij heel erg. Er gaat namelijk dik geklopte room overheen. En vooral die room, die doet het hem helemaal. Mijn personeel weet dat, en dan krijg ik stiekem wel eens een kloddertje. Heerlijk, ik ben nu al aan het voorgenieten.

Middagje weg

Ik had gisteren een stok achter de deur om na de laatste nacht gewerkt te hebben bijtijds op te staan. Manlief en ik zouden saampjes naar Zutphen gaan. Zutphen is het synoniem voor de lente inluiden. Zo voelt het althans. Dus we togen in het zonnetje langs 's Heeren wegen. Heerlijk die zon in de auto en al zien dat er rond sommige bomen al een fris groene waas hangt. Ja en wat gaat een quiltster doen als ze in Zutphen is? Juist ja, hier na toe.

 En daar bleek dat mijn hoofd nog helemaal vol was. Niet van een quilt of een ander handwerk, want dat kan ook. Ik wist gewoon niet wat ik wilde. Eigenlijk wel wat ik wilde maar niet wist hoe. Maar met goede hulp van Petra is het gelukt om het weer een beetje rust in mijn hoofd te krijgen. Als je nu eens blok voor blok uitzoekt en maakt. Ja natuurlijk, dat ik er zelf niet opgekomen ben. Is gelijk een goede reden om weer naar Zutphen te gaan. Ik ga aan een quilt beginnen die alleen geappliceerde blokken heeft. Niet te klein en te fijn voor dit moment. Gewoon frotten zonder veel nadenken.

Manlief trof gelukkig een lotgenoot en beiden hebben buiten zittend op de vensterbank een praatje gemaakt
Ja, en daarna zijn we van het goede leven gaan genieten.

Wat smaakt een lentebokje dan heerlijk

It's ready, c'est fini, klaar

Op een gegeven moment kom je tot de conclusie dat er geen garen, naald en schaar meer nodig zijn. Met andere woorden: HET IS AF!!!! Nu klink het net of deze quilt mij slapeloze nachten heeft veroorzaakt maar dat is absoluut niet waar. En dan doe ik ook deze quilt onrecht en dat is niet eerlijk. Het ligt echt alleen maar aan mij zelf. Wat handwerkgebied voel ik me bij tijd en wijlen echt een kleptomane. Als er weer iets leuks of moois op mijn pad komt dan krijgt mijn: WIL IK OOK, WIL IK OOK, WIL IK OOK de overhand. Nu kan ik nog weg het sussende zinnetje dat het mijn pensioenvoorziening is maar ondertussen krijg ik medelijden met mijn liefhebbende kinderen die het toch een keertje op moeten ruimen. Nu hoop ik wel dat dat nog héééééél lang duurt voor het zover is. Ik ben wakker geschud door de afgelopen weken. Mijn ouderslief hadden hun appartement heel summier ingericht en er waren alleen spulletjes die ze echt nodig hadden, maar wat komt er toch  veel uit zo'n huisje vandaan. Met andere woorden wil ik alleen maar zeggen dat het goed is dat er iets af is en ik ben er blij mee. Na jaren gelegen te hebben en onder handen genomen  te zijn was een rustig bad(was)beurtje geen een onnodige luxe. Je hoorde haar bijna giechelen (of is het hij, en dan is het geen giechelen maar lachen).

En na deze gebeurtenis het drogen in de droger waar ik alleen maar tevredenheidsgeluidjes hoorde.
En hier is ze dan. Helemaal af en fris

Maar zoals het ook in ons leven gaat de tam-tam heel snel zodat er gelijk aan de deur geklopt werd. En wie stond daar? Saartje Morrell. Nu wil zij mee als ik moet werken. Vooruit, ze mag mee

Een gebed met een end

Het heeft goed geholpen zusjelief, om op zondag te berichten over een gebed zonder end. Het gebed heeft een end gekregen. De bies is er aan genaaid en ik ben nu aan het tegenzomen.

Een heerlijk werkje in de nachturen. Afgelopen vrijdag weer begonnen met werken voor één nachtje en dat was weer fijn. Het is wel vreemd als je nu langs het lege appartement van je ouders loopt. Hierin moet ik nog één hobbel nemen en dat is als het weer bewoond is met nieuwe bewoners. Morgen ga ik weer werken volgens mijn vaste rooster en zo komt langzamerhand alles weer op gang. En dat is goed.
Op handwerkgebied is er niet zo veel te melden. 's Avonds zit ik op de bank, nog steeds met deze ongeorganiseerde hoop wybertjes

Dat tasje blijft maar vol. Ook een gebed zonder end? Het voelt nog niet zo

Gebed zonder end

                                                                    Verder zeg ik niets

Weer wat structuur

Wat krijg ik toch zin in het voorjaar. Manlief kwam van de week thuis met een arm vol voorjaarsbloemen. De kamer ruikt nu heerlijk naar hyacinten, vooral als de zon er op schijnt. Langzamerhand komt er weer structuur in ons leven. Zelfs het huishouden van Jan Steen kwam om de hoek kijken. Dit kan er gebeuren als je de verkeerde stoofschotel uit de vriezer haalt. Deze bevatte ook aardappelen en groente, daar had één persoon genoeg aan. Het was de bedoeling dat er alleen  stoofvlees ontdooid moest worden zodat we er met z'n tweetjes van konden eten. Dochterlief kwam die middag haar haren verven en haar manlief zou haar weer ophalen na zijn werk. Werk liep uit  en schoonzoonlief had erg veel trek. Wat wil je ook als je twee meter hoog en breed bent. (Hij is wel heel erg lief hoor, net een teddybeer). Dus dan haal je uit de vriezer alle loempia's die je hebt en dan eet je gezellig met z'n vieren Chinees.

Deze zijn bij ons favoriet. Ze doen heel erg denken aan mijn jeugd. We hadden een Indonesische buurvrouw die regelmatig iets lekkers w.o. ook loempia's, kwam brengen en mijn moeder wat kneepjes van het Indonesisch koken heeft bijgebracht. Al heb ik het alleen maar over zuur vlees dan loopt bij dochterlief al het water in de mond. De stoofschotel is ondertussen ook op. Manlief at pannekoeken en ik had de stoofschotel.

En hoe gaat het met quilten? Goed, kan ik zeggen. Bij mijn ouders kwam een heel lief bakje tevoorschijn en dat is nu omgedoopt in een draadjesbakje.

Er lagen heel wat reepjes wybertjes te wachten om bijgesneden te worden en met zo'n schattig bakje kan je er niet omheen. Dus snijmes, snijmat, lineaaltje en snijden maar.

En als de zon weer gaat schijnen ga ik quilten in mijn tuinkamer (slaapkamer). Heerlijk.

Een klein rampje

Kijk, dit gebeurd er als je je ergens blind op staart. Helemaal opgegaan aan de voorbeeldtekening van de steek heb ik niet gezien dat in plaats van 4 schuine steken er maar 3 gemaakt hoefde te worden. Aangezien de lap op maat geknipt is kon ik niet smokkelen. Er zat niet anders op dan uithuilen/halen en opnieuw beginnen.

Kijk

Alleen maar even laten zien. Het eerste blokje is klaar

Uit Parijs

Ik heb mezelf toestemming gegeven om met iets nieuws te beginnen. Helemaal gezien de afgelopen periode. Op de beurs in Parijs had ik een aantal boeken gekocht waaronder Marquoirs d'Allemagne van Isabelle Mazabraud- Kerlan. De merklappen die hierin staan zijn niet alleen uitgevoerd met kruissteekjes maar met allerlei soorten platsteken. En daar had ik nu net zin in. De stof en heel wat kleurtjes garen van Au ver de Soie had ik op de beurs al aangeschaft. En wat borduurt echte zijde toch heerlijk.

                                                        En zo ziet het begin eruit