Midzomernacht

Het is nu 22.15 u en vijf minuten geleden zag het er nog zo uit.

                                          

En de temperatuur is hoog.

                                                      

Het belooft een warme klamme nacht te worden.

Eindelijk! Ik loop al jaren te mopperen dat het op de langste dag van het jaar altijd regent en vroeg donker is. 

En ik geniet van de vogels die nu nog fluiten, Adèle die in de deuropening van de openslaande deuren zit.

                                                   

En overdag van mevr. Kip die ook de koelte zoekt.

                                                   

Ze komt hele verhalen vertellen. Het heeft geen zin om haar in de ren te zetten. Ze vliegt er steeds overheen maar ook weer terug dus zetten we het hek maar open. Kost wat minder energie want ze is al oud. Sinds haar medezusters niet meer leven is zij gaan leven, ze was de laagste in rang. Volgens mij heeft ze vaak zitten gniffelen van " mijn tijd komt nog wel" . En 's avonds gaat ze weer keurig naar haar huis terug.

Overdag als het heel erg warm is dan zit ik binnen te naaien. En ik ben zo blij met mijn nieuwe lockmachine. Het eerste broekje voor onze kleindochter is al klaar. 

                                                     

En ik heb iets voor mijzelf genaaid. Het is ook nog gelukt en het staat ook nog.

                                                      

Ik had vroeger nog wel eens ruzie met mijn zelfgemaakte kleding. Ritsen inzetten, een drama. Maar ach, je wordt ouder en wijzer. En daar blijf ik bij, goed materiaal is het halve werk. 

Als ik buiten zit borduur ik.

                                      

Omdat allebei de naaimachines beneden staan op " gelukkig" een grote tafel wil ik mooie hoezen maken. Er borrelt van alles in mij op om er iets van te maken en een onderdeel is borduurwerk uit dit boek.

                                       

Gaandeweg zal het wel vorm krijgen. 

Veel meer kan ik toch nog niet doen. Al gaat het wat lopen betreft steeds beter. Heel, heel langzaam, stapje voor stapje. En zolang het zo gaat zal het echt wel beter worden. 

Het " Nieuwe Jaar "

Zo, we zijn terug uit Holten. En het was weer een fijne tijd. Eén maal per jaar leven in Landleven is zo mooi.

                                       

Het uitzicht vanuit het huisje. Ik kan er zo van genieten, zelfs als het regent. Volgend jaar is al weer vastgelegd.

De weergoden waren ons wat beter gezind dan de afgelopen jaren. Zo nu en dan onder moeders paraplu zodat het spel niet nat zou worden.

                                                      

Maar dat was ook alle nattigheid tijdens het neven- en nichten weekend. 

Ze worden groot, het grut. Manlief en ik mochten niet veel meer doen. En dat kon ik ook niet.

                                                       

Voetje op een omgekeerde bierkrat, kussen erop, handwerkje bij de hand. Zo werd moeders geparkeerd.

Dus nu gaan we over op de orde van de dag. Volgend jaar gaat als alles goed gaat, de nieuwe generatie mee. Ze is alvast al voorzien van een bord, beker, slab, bal van

                                    

Een cadeautje van de neven en nichten. Met andere woorden: de traditie wordt voortgezet.

Het jaar is weer om

Zoals ik wel eens vermeld heb Oud en Nieuw bij ons niet het inluiden van het nieuwe jaar maar Pinsteren in Holten. En we gaan weer.

Het is ook weer een poosje geleden dat ik wat geschreven heb. De laatste weken vielen erg tegen wat betreft mijn enkel. De genezing stagneert, het gaat niet zo vlot als zou moeten. De klachten lijken op p.d. Heel langzaam gaat het beter maar onder ons gezegd ben ik het spuug zat. 

Dus ik maak nog gebruik van een

                                          

                                                 (plaatje van internet geplukt)

Ach in Holten zullen er ook wel rolstoelen zijn, toch. Toen ik mijn enkel 19 jaar geleden had gebroken zaten we voor het zelfde probleem. Waar laten we de bagage als de rolstoel meegaat of waar laten we de rolstoel als de bagage meegaat. Geen probleem. Thuiszorgorganisatie in Holten gebeld: natuurlijk mevrouw, we zetten een rolstoel voor u klaar.  

Gaan we dus nu ook doen. Thuiszorgorganisatie in Holten gebeld: probleem mevrouw, dat gaat niet meer i.v.m. de verzekering. Het moet nu geregeld worden via de instantie waar u u rolstoel geleend heeft. Dus gebeld. Nooit van gehoord mevr. , misschien kunt u beter bellen naar... Je raadt het al, anderhalf uur verder was de gesprekskring rond en nog geen stap verder.

                                     

Maar gelukkig, met een nieuwe poging tot een gespreksronde werd het opgepakt en werd er begrepen wat de bedoeling was. We zullen maar denken : nieuwe ronde, nieuwe kansen. 

Ik begrijp het, mevr. , ik ga het oppakken. En eerlijk is eerlijk, er is werk van gemaakt. Een aantal telefoontjes over gegevens, adressen etc. kwam er duidelijkheid in de zaak. Er was geen rostoel vrij. In de hele omgeving van Holten niet. Tenminste niet bij de organisatie waar mijn rostoel vandaan komt.

Maar er is een oplossing. Mijn rolstoel wordt opgehaald en naar Holten gebracht en 10 dagen later weer opgehaald uit Holten om weer naar ons huisje teruggebracht te worden. Chapeau voor degene die het geregeld heeft. Volgens mij heeft ze alle laadjes van mogelijkheden opengetrokken. 

Maar hoezo duurder worden van de zorgkosten? Ik heb me voorgenomen om me er niet meer druk over te maken. 

En dan zijn we nu gekomen waarover dit blog eigenlijk moet gaan. 

Juist, frotten. 

Ondanks het vervelende been heel veel gemaakt. Ik laat maar wat foto's zien. Die spreken voorzich.

 Beren van Mary Jane's Tearoom. Zo leuk. Zoveel garen nog liggen. En het zijn net als kinderen. Zelfde materiaal maar zien er toch anders uit.

                                                                              

     

Is ook af, een dekentje voor in de wieg.

    

                                                                            

Van knuffelkussen schaap liggen de pootjes en kop al klaar. Die moet eventjes wachten. Ik heb veel ruzie gehad met het konijn. O-pootjes en achterstevoren, een trieste blik. Kortom tijd om de kinderboerderij even te laten zijn voor wat het is.

En dit wil ik toch ook even vermelden. Ik had gespaard voor een Mac-book Air. Rol ik zomaar de verkeerde winkel binnen.

                                      

Ik ben er heel erg blij mee en ga gewoon weer opnieuw beginnen met sparen.

Hele fijne Paasdagen

  

                                         

Voor idereen. Een late Pasen dit jaar maar traditie getrouw is het koud en guur.

Ik ben nu echt de dagen aan het aftellen. En het is een beetje spannend. Hoe ziet mijn enkel en voet eruit? En niet onbelangrijk, hoe pijnlijk is het nog. Maar het zal vast goed komen.

Wat ik ook telkens vergat was een foto te plaatsen van de affe Moeder de Gans.

                                                          

Dus geen ufo. Ze is ook veels te leuk om weg te stoppen.

Voor ons nieuwe familielid ook aan de slag gegaan. 

                                                     

 

Ik heb wel tegen zoonlief1 en zijn lief gezegd dat ze me rustig mogen remmen met alle goed bedoelde maaksels. Op een gegeven moment had ik een "déjà vu" , heel lief maar......

En omdat het Pasen is en ik niet van chocolade houd maar wel van marsepein heb ik toch zo iets liefs gekregen van manlief.

                                         

Zonde om op te eten maar het water loopt me uit de mond. Na Pasen worden de kipjes geslacht.

En nu vergat ik toch zo maar mijn laatste aanwinst. 

       

                                                  En dan die achterkanten.

                                                                                

Ook dit boekje is bekend maar ik kon het niet weerstaan. Al is het alleen maar hoe de uier van koe Klara is verwerkt.

                                          

Je moet er maar opkomen.

En ik heb nu een reden om ze te maken, grinnik. Eigenlijk 2. Dochterlief is gek op eenhoorns en de kleur paars van Iejoor. De schaap is eigenlijk ook heel leuk. Kortom we kunnen er weer flink tegenaan.

Nog effetjes geduld

Nog 2 weekjes en dan mag deze constructie weg. Dus nog even geduld hebben al tel ik wel de daagjes af. 

                                      

Maar omdat ik niet naar boven durf ben ik alleen maar aan het haken en breien. Ik wil het liefhebbende echtgenoot niet aandoen om lapjes uit te laten zoeken voor patchwork. Zijn smaak en kleurervaring is totaal anders dan de mijne. Dus je snapt het al, ik word daar niet gelukkig van. En om uit te leggen welk lapje ik nu wil is onbegonnen werk. Neehee, niet dat roosje maar dat roosje. Doen we dus maar niet.

Ach zo komen er ook projecten af. Het vest is van de pennen.

Nu nog blokken en dan in elkaar. Klaar voor de winter.

De laatste rand van de gele omslagdoek staat nu op de pennen.

                                                                                      

Bijna klaar voor de winter.

Tussendoor kleine gezellige werkjes

Voor de liefhebbende kindjes. Met Kerst een tulband met Pasen een gefrot iets.

                                          

Zo worden tradities geboren. 

En de bestelling is ook af.

                                          

Ach voordat ik het weet zijn de twee weken voorbij.

Stilstaan was achteruitgaan maar........

Wat kan ik toch genieten als de winter weer voorbij is.

Langere dagen. Een roodborstje die het hoogste lied heeft in het topje van onze hoogste boom. De verschillende kleuren groen die weer te voorschijn komen en de bloemen die weer gaan bloeien.

En alweer is hier onze pruimenboom.

                                  

                                                                                      

Heel voorzichtig wordt hij wit maar dikke hommels vliegen al af en aan. 

En dan twee dagen tuincentrum. Wat de één niet heeft heeft de ander wel. En we vinden het een gezellig uitje. In onze eigen woonplaats kennen we het wel maar je kan er zo heerlijk buiten zitten met iets lekkers. Het geeft vakantie gevoel. En de buit was dit.

                                        

Kievitseitjes, zo mooi vind ik ze. En zo knap. Allemaal vierkantjes als tekening.

                                         

Afgelopen jaar waren we al op zoek geweest naar een vuurkorf met een gaasdeksel. Ze waren er niet en gisteren ook niet. 

Ach een ritje naar Intratuin in Elst is met dit weer ook geen opgave. We waren er nog nooit geweest.

Ook daar kan je gezellig zitten om wat te gebruiken.

               

                                                                         

                                                                              

Dit is allemaal binnen. Maar dat sfeertje.... Ik vermoed dat deze Intratuin om een oude boerderij is gebouwd en dat ze elementen hebben bewaard. 

En daar hadden ze wat we graag wilde hebben.

                                        

Manlief kan veilig pyromaantje spelen

Vandaag was het toch ook wel dag met een verdrietig randje.

Hier vierde vijf jaar geleden mijn broertje niet wetende zijn laatste verjaardag.

                                      

Vandaag zou hij zestig geworden zijn.

En daarna werd onze familie nog kleiner. Tot verleden week.

                                                          

Zoonlief1 en zijn lief kwamen langs om te vragen of ik sokken wil gaan breien. Natuurlijk wil ik dat! 

Zo moet het zijn. Na afscheid een nieuw iemand verwelkomen. Er is weer toekomst.

Dus nu heel snel mijn vest afbreien.

                                    

Op naar de nieuwe uitdaging. Babyspulletjes maken.

Een druk weekendje

En zo zit je in Leeuwarden en daarna in Tilburg. Wel een tussenstop in ons eigen huisje waar een kip en kat wachten om verzorgd te worden. En natuurlijk ons eigen bedje. 

In Leeuwarden werd de verjaardag van mijn vriendin gevierd met een High Tea in Post Plaza. 

                                   

Voorheen was het het Postkantoor. Wat een mooi gebouw van binnen en wat een leuke bestemming heeft het gekregen. Een brasserie waar het goed toeven is met drank en spijs.

                                                   

Het plafond is zo ontzettend mooi

                                                                                

En de High Tea was uitstekend. 

                                                                            

Liters thee en lekkere hapjes. De middag was zo om.

De volgende dag naar Tilburg. Naar:

                                          

Ook alweer zo'n mooi gebouw. En toch wel apart dat je weet dat zoonlief2 daar gewerkt heeft en dat de hal nu een heel andere functie heeft gekregen.

Saampjes met dochterlief. En het was rustig, niet te maar gezellig. En daar werd dochterlief heel blij van. Want wolletjes en kleurtjes daar worden we beiden blij van. Vooral zachte wolletjes.

Kortom het was een geslaagd weekend en dit is mijn buit.

                                                            

De kosjes garen zijn voor dit. 

                                       

Mini varkentjes. Breien op nld. 0,8. Ik ben benieuwd.