Midzomernacht

Het is nu 22.15 u en vijf minuten geleden zag het er nog zo uit.

                                          

En de temperatuur is hoog.

                                                      

Het belooft een warme klamme nacht te worden.

Eindelijk! Ik loop al jaren te mopperen dat het op de langste dag van het jaar altijd regent en vroeg donker is. 

En ik geniet van de vogels die nu nog fluiten, Adèle die in de deuropening van de openslaande deuren zit.

                                                   

En overdag van mevr. Kip die ook de koelte zoekt.

                                                   

Ze komt hele verhalen vertellen. Het heeft geen zin om haar in de ren te zetten. Ze vliegt er steeds overheen maar ook weer terug dus zetten we het hek maar open. Kost wat minder energie want ze is al oud. Sinds haar medezusters niet meer leven is zij gaan leven, ze was de laagste in rang. Volgens mij heeft ze vaak zitten gniffelen van " mijn tijd komt nog wel" . En 's avonds gaat ze weer keurig naar haar huis terug.

Overdag als het heel erg warm is dan zit ik binnen te naaien. En ik ben zo blij met mijn nieuwe lockmachine. Het eerste broekje voor onze kleindochter is al klaar. 

                                                     

En ik heb iets voor mijzelf genaaid. Het is ook nog gelukt en het staat ook nog.

                                                      

Ik had vroeger nog wel eens ruzie met mijn zelfgemaakte kleding. Ritsen inzetten, een drama. Maar ach, je wordt ouder en wijzer. En daar blijf ik bij, goed materiaal is het halve werk. 

Als ik buiten zit borduur ik.

                                      

Omdat allebei de naaimachines beneden staan op " gelukkig" een grote tafel wil ik mooie hoezen maken. Er borrelt van alles in mij op om er iets van te maken en een onderdeel is borduurwerk uit dit boek.

                                       

Gaandeweg zal het wel vorm krijgen. 

Veel meer kan ik toch nog niet doen. Al gaat het wat lopen betreft steeds beter. Heel, heel langzaam, stapje voor stapje. En zolang het zo gaat zal het echt wel beter worden.