Er is niet zoveel te vertellen. Op dit moment kabbelt het leven heel rustigjes door. De dames Coq au Vin zien er niet uit (ze zijn in de rui) en zijn een beetje zielig. Bij tijd en wijlen kan ik me niet aan de indruk ontkomen dat ze zich ook niet zo lekker voelen. Maar ja wat wil je ook als je zo'n beetje rondloopt in je blote kont.
Adèle is al niet zo'n buitenkat en nu vind ze het al helemaal niets. Teveel wind en regen. Zelfs als ze naar boven wil, waar ze heel graag is, twijfelt ze als het koud is. Maar de stoel met de pluchen hond waar ze heel graag op ligt wint het wel. 's Avonds komt ze naar beneden en dan zijn we gezellig met z'n tweetjes aan het borduren.
En het schiet al op. Als het tempo zo doorgaat is dit borduurwerk inderdaad met de Kerst af en dat is toch wel een beetje het streven.
(Sorry, ik krijg de foto niet gedraaid, heel vreemd)
En ik ben een hele wijze raad aan het opvolgen.
Het is fijn en klein en omdat de naaldjes zo flexibel zijn breit het niet echt lekker. En als je nu eens twee naaldjes per dag breit dan komt het vanzelf af. Dus vanaf deze week probeer ik minimaal twee naaldjes per dag te breien. En verdorie het werkt nog ook.
En dan nu de gang. Het plaatje zegt al genoeg denk ik.
En er is nog iets waar wat vordering in is. Sinds twee weken ga ik dinsdag avond weer naar school, ja echt, om de Franse taal wat beter te begrijpen. En leuk dat ik het vind. Nooit gedacht dat ik zo enthousiast over taalonderwijs kan zijn want ik heb niet zo'n grote taalknobbel. Misschien komt het ook omdat het via de Volksuniversiteit is, de druk is niet zo groot. En wat ook niet onbelangrijk is, ik heb er nu zelf voor gekozen.
