Even bijpraten

Het gaat goed met mij. Het is nog wel erg stil zonder mijn medebewoner maar zo langzamerhand raak ik er toch wel aan gewend. Ik moet ook wel zeggen dat mijn personeel er alles aan doet om het zo aangenaam mogelijk te maken voor mij. Ik word regelmatig geborsteld en geaaid. Mijn eten is er op tijd en de bak word goed onderhouden. In het begin had ik geen zin om door het huis te rennen, maar dat komt gelukkig weer terug. Je kent het wel. Ik was toch wel erg down de eerste weken nadat ik in de gaten kreeg dat Lodewijck niet meer terug kwam. Gelukkig at en dronk ik wel maar verder had ik nergens zin in. Die periode lijkt over te zijn. Op deze foto lig ik in een mandje met breiwerk. Ik pas er net in en het lag erg zacht. Maar ik heb iets horen fluisteren. Of het klopt dat weet ik niet, we zien het wel. Maar er komen kippen!!!!!. Als het door gaat denk ik wel dat ik het leuk vind. De duiven van de buurvrouw vind ik ook al zo spannend. Ik zie me al op de boomstam in de tuin liggen en dan alleen maar kijken (denk ik)

Een borduurwerk

In Frankrijk zat ik regelmatig aan dit tafeltje te borduren. Het was vaak erg zonnig zodat we onder een hele grote oude boom die als parasol werkte gingen zitten. Als de zon wat minder sterk was zat ik aan de rand van ons landgoedje en had een prachtig uitzicht

Al een aantal weken lag er thuis een patroon, stof en garen klaar om mee te nemen. Het zal een ovaal Hardanger kleedje worden. En tijdens de vakantie kon ik er heerlijk aan beginnen. Materiaal om blokken voor de Morrellquilt te maken had ik ook mee genomen maar heb er totaal niet aan gewerkt. Het patchen en quilten staat echt op een laag pitje.                                                                                  

Het middenstuk bestaat alleen maar uit platsteek. Tot mijn verrassing was de eigenaar van ons huisje erg geïnteresseerd in mijn borduren. Hij vertelde dat zijn moeder het ook altijd deed en vond het heel erg leuk dat nu een jonger iemand het ook doet (hij is wat ouder als wij). Zijn vrouw handwerkte niet en dat vond hij eigenlijk wel jammer. In de vakantie heb ik aardig wat steekjes kunnen maken.  Bij het naar huis gaan was het grootste gedeelte van de buitenrand klaar. Deze rand bestaat ook alleen uit platsteek. De binnenrand is Hardanger. Heel spannend is het wegknippen van de draden en het is tot nu toe één keertje fout gegaan. En dat is op z'n zachts gezegd niet leuk. Nu thuis ben ik lekker op de bank aan het borduren. Heel de binnenrand wordt op de zelfde manier ingevuld. Weinig spannend, maar mooi wordt het.

Even uit de sleur

Afgelopen week heb ik mijn handen anders laten wapperen. Zoonlief-2 en schoondochterlief-2 hebben een huis gekocht ergens in het westen van het land onder de rook van Rotterdam. En dan moet er geklust worden en gepoetst. Per 1 november willen ze er wonen en echt, alies staat op z'n kop. Maar langzaam komt er structuur in en het ziet er naar uit dat ze op 1 november uit kunnen puffen op de bank in een opgeknapte kamer en kunnen slapen in hun eigen bed.

Wij zijn ook een familie die heel snel van de nood een deugd kunnen maken. Hier is dus de broodnodige variatie van een wit cadetje met kaas op een plastic bordje, maar wel op de woonboulevard.




Maar een dag geen naald en draad in de hand gehad te hebben is een dag niet geleefd. Dus 's avond zat ik heerlijk te pikken. Want na gedane arbeid is het goed rusten met een glaasje........ En nee het glas is niet vol geweest.

Ook in Frankrijk

Dit was het uitzicht wat manlief en ik de eerste drie weken van september hadden. Groen, bergen en zon. We zaten zo ongeveer 12 km. ten oosten van Apt in de Provence. Verleden jaar waren we er ook geweest. We zijn gewoon verder gegaan met rondkijken waar we toen gestopt zijn en het is niet tegengevallen. En wat ik verleden jaar niet gezien had maar er toen ook al was, was deze winkel. 


Een winkel vol met allemaal breimateriaal. Ik ben er dus likkebaardend binnengestapt en rondgekeken. Natuurlijk moest er ook wat mee.

Dit is dus meegegaan naar huis. Het leek me dat de bruin-beige kleur schoondochterlief-1 wel zou bevallen en dat klopt helemaal. Als ze het resultaat mooi vindt dan mag ze het hebben. De rodekool kleur vond ikzelf erg mooi.



Maar vandaag heb ik zin om te lanterfanten en dat ga ik ook doen. Misschien een beetje borduren aan het kasteel van zoonlief-1. De deadline van 13 september heb ik dus niet gehaald. Ik heb me er op verkeken wat hoeveelheid werk betrefd, maar als het goed is is er volgend jaar weer een deadline en dan hoop ik het dan toch gehaald te hebben. Zoonlief-1 wil nu graag als compensatie verjaardags cadeautje een grillpan. Oké, vooruit dan maar.

Een Merkwaardig cadeautje

Zolang er nog niet alles verteld is wat ik kwijt wil over de maand September zal ik wat gebeurtenissen van de hak op de tak springen. Nu weer een recent berichtje. Afgelopen zondag hadden we een feestje bij ons jongste liefhebbende neef. Ook hij is al weer zestien geworden. Gek, je zegt bij jongens geen 16 lentes jong, maar wat dan wel? Zijn tante van de andere kant was er ook en had een cadeautje voor mij waar ik heel erg blij mee ben.

Dit letterlapje is gemaakt door de moeder van mijn schoonzuslief en haar zus. Haar zus had het in haar bezit maar zoals heel vaak had niemand er echt belangstelling voor. Ze weten dat het bij mij weer voor een poosje veilig is en dat het met liefde bewaard wordt. Lena Schenkel heb ik ook gekend. Zo heeft zo'n oefenlap toch wat meer waarde. Heel aandoenlijk vind ik de konijntjes. Dat is geborduurd met te dikke wol voor de stof. Desondanks is het heel gelijkmatig geborduurd. Lena was in 1935 negen jaar.

Dochterlief was ook aanwezig op het feestje en zij had het colletje aan wat klaar was. Ze was er helemaal "happy" mee.






Tot slot wil ik graag de vorderingen van het gigantische borduurwerk van dochterlief laten zien. Wat een geduld heeft ze. Maar mooi dat het wordt!!!!!

Updaten en eenzaam

Ik ben een beetje alleen en eenzaam. Toen ik op vakantie was omdat mijn personeel ook op vakantie ging is er iets verdrietigs gebeurd. Mijn huisgenoot Lodewijck bleef thuis om op het huis te passen. Maar hij was al een poos niet meer zoals hij vroeger was. Kijk een trombosepootje zegt al genoeg, of niet dan. Dochterlief en schoonmoeder van dochterlief gingen voor hem zorgen zodat hem niets ontbrak. Maar het is met hem niet goed gegaan. Toen mijn personeel vertrok had Lodewijck hele nare kopotte plekken op zijn huid en een ontstoken oog. Ondanks artsenbezoek en medicijnen werd het alleen maar erger. Van de jeuk krapte hij de wonden kapot en op een dag schijnt het zo erg geweest te zijn dat er in overleg met mijn personeel is besloten om hem op een humane manier uit zijn lijden te verlossen. Van dit alles heb ik niets geweten want ik was toch op vakantie!. Bij thuiskomst had ik al gelijk in de gaten dat er iets niet klopte. Het kopte gewoon niet!!!!! en dat is raar hoor, dat kan ik je wel vertellen. Men heeft altijd gezegd dat wij een haat-liefde verhouding hadden en dat was ook zo.

 Maar zo alleen is er ook niets aan. Het personeel doet wel zijn best hoor, en ik moet zeggen dat het heel langzaam gaat wennen. Maar toch: het is heel stil en ik kan niet meer pesten.

Lodwijck is 14 jaar geworden.

Voor dochterlief

Dit is een col in wording voor dochterlief Maar hij is af, alleen nog blokken en dan kan de winter komen.


Dit berichtje is ook een testje of het wel gaat doen wat ik wil. Het aanzicht van mijn blog wil ik ozo graag veranderen maar ik ben er nog niet uitgekomen hoe dat te doen. In de tussen tijd ga ik gewoon berichtjes schrijven. Ondanks dat we in september 3 weken met vakantie geweest zijn is er toch wel wat gebeurd en dat wil ik graag met terugwerkende kracht opschrijven. Maar de kop is er af, hè,hè

Nieuwe start, nieuwe kansen

Nadat het voor mij te lang duurde met de verhuizing van mijn oude blog ga ik weer opnieuw beginnen. Dus bij deze. De naam heb ik hetzelfde gehouden en in de komende tijd hoop ik het er een gezellige blog van te maken. Rustig alles uitzoeken en dan komt het vanzelf goed.